فعالیت‌های اجتماعی سه دوره نمایندگی میرزا محمدعلی کلانترهرمزی
رامهرمز، شهرستانی با قدمت تاریخی است و مستعد پیشرفت زیادی بود ولی به علت اینکه منطقه‌ای کشاورزی و درآمد چندانی نصیب مردم نمی شد، از خدمات شهری و اجتماعی بهره کافی نبرده است و این امر باعث مهاجرت عده زیادی از رامهرمزی‌ها به شهرهایی با امکانات بیشتر گردید. در نتیجه رامهرمز به صورت شهری در بن بست درآمده و این موضوع مردم را رنج می‌داد.
در چنین شرایطی میرزا محمدعلی کلانترهرمزی با کسب 10،210 رأی به عنوان نماینده مردم رامهرمز انتخاب شد.
ساخت مسجد حضرت علی ابن ابیطالب (علیه‌السلام)[1]
بعد از فوت پدرمان در تاریخ 1353/11/21 و اتمام مراحل انحصار وراثت، ورثه تصمیم به تفکیک باغ پدری گرفته و به جهت علاقه وافری که پدرمان به خواهرمان مهین تاج داشتند، مرغوبترین و در دسترس‌‌ترین قسمت زمین باغ را که بالغ بر 1500 متر مربع بوده برای خواهرمان تعیین و با موافقت همه ورثه طی صورتجلسه‌ای به نام ایشان انتقال دادیم.
مؤسسه ملی مرهم
مؤسسه ملی مرهم با ابتکار و همت دکتر عبدالجلیل کلانترهرمزی از شهرستان رامهرمز و در سال 1387 بنیان‌گذاری شد و هشت سفر از بیست وهشت سفر به مناطق محروم کشور را به رامهرمز اختصاص داد. شکل‌دهندگان این مؤسسه، انسان‌های والایی هستند که با احساس مسئولیت به یاری خسته‌دلان و نیازمندان دورترین نقاط کشور پهناور ایران شتافته و با به‌جان‌خریدن انواع دشواری‌های سفر، دِین خود را به مردم سرزمینشان ادا نمودند. برای اینکه به ماهیت و چگونگی عملکرد این گروه ایثارگر پی ببریم، سخنان دکتر عبدالجلیل کلانترهرمزی، بنیانگذار مؤسسه را از نظر می‌گذرانیم:
موزه پزشکی رامهرمز
موزه پزشکی رامهرمز با ابتکار و پیشنهاد دکتر عبدالجلیل کلانترهرمزی و تلاش مجموعه‌ای از دوستداران و دلسوزان رامهرمز در سال 1395 مورد بهره برداری قرارگرفت. این مکان که خانه پدری و اجدادی آقای دکتر کلانترهرمزی می‌باشد، از زمان ساخت این بنای قدیمی چند بار بازسازی شده است.
درمانگاه نیکوکاری «فرج» رامهرمز
درمانگاه نیکوکاری «فرج» به پیشنهاد دکترعبدالجلیل کلانترهرمزی که در واقع بانی راه‌اندازی آن هستند، در بخش جوی آسیاب رامهرمز بنا نهاده شده است. کلنگ این درمانگاه در آذرماه سال 1395 توسط پروفسور منوچهر دوایی، فرزندان میرزا فرج‌الله کلانترهرمزی و جمعی از نیکوکاران و مسئولین شهرستان رامهرمز بر زمین زده شد
مقدمه
پیرامون زندگی انسان‌ها و شخصیت‌های برجسته رامهرمز که نقش مهمی در بهبود شرایط زندگی مردم رامهرمز داشتند، تلاش زیادی را می‌طلبد. همین جا از دیگر عزیزان درخواست می‌کنم که در این زمینه همکاری و مشارکت فرمایند تا اطلاعات جامعی تهیه گردد و همان‌گونه که پیشینیان ما به رامهرمز خدمت کردند، ما هم با یادشان روح آنان را شاد نماییم.
زندگی‌نامه کربلایی حسین کلانترهرمزی[1]
کربلایی حسین کلانترهرمزی، فرزند خواجه اکبر و نوه خواجه طاهر، ساکن جوی آسیاب بود و در خانه‌ای که امروز به موزه پزشکی[2] دکتر عبدالجلیل کلانترهرمزی تبدیل شده است، زندگی می‌کرد.
فرزند بزرگ او به نام ملا درویش، شخصیتی اجتماعی و مردم‌دار بود. دفاع از حقوق محرومان باعث شد تا او محبوبیت پیدا کند و در دور افتاده‌ترین روستاهای رامهرمز، مردم با هر زبان و قومیتی ایشان را به عنوان فردی مدافع حقوق خویش در مقابل زورگویان زمان دانسته و برایش احترام قائل بودند.
زندگی‌نامه ملادرویش کلانترهرمزی
درویش کلانترهرمزی در سال ۱۲۶۸ شمسی در جوی آسیاب رامهرمز متولد شد. پدرش کربلایی حسین فرزند خواجه اکبر و نوه ی خواجه طاهر بزرگ می‌باشد. درویش کلانترهرمزی فردی دلیر، مردم‌دار، با سخاوت و در مجموع دارای خصوصیات بارزی بود. در آن دوران که شهرهای کشور و از جمله شهرستان رامهرمز در نا امنی بسر می‌برد، وی که به علت با سواد بودن، لقب ملا را به خود اختصاص داده بود، در جوانی به یاری عموی بزرگوارش ملابندر کلانترهرمزی شتافت و در برقراری نظم و امنیت رامهرمز نقش‌آفرینی کرد.
خداکرم کلانترهرمزی فرزند ملابندر و نوه خواجه اکبر در سال 1278 در جوی آسیاب رامهرمز زاده شد. مادرش بانو ترنج طلاوری از خاندان طلاوری رامهرمز می باشد. ایشان در سِمت کدخدای جوی آسیاب با حکم فرمانداری رامهرمز سال ها با کشاورزان و باغداران همراهی نموده و مردمداری وی زبانزد بوده است. در زمینه مسئولیت های ایشان، در بخش کشاورزی سنتی جوی آسیاب به مواردی اشاره گردید.
جعفر رامی فرزند عبدالحسین و مریم کلانترهرمزی فرزند ملاکرم درسال 1278 خورشیدی در شهرستان رامهرمز دیده به جهان گشود. ایشان دارای مسئولیت های مهمی در رامهرمز، اهواز، شادگان، خرمشهر، شوشتر، مسجدسلیمان و بهبهان بود. فردی با سخاوت و فامیل دوست بود به همین دلیل مورد احترام مردم قرار می گرفت. ایشان پس از درگذشت ملا درویش کلانترهرمزی، به خواهر زاده های خود ( فرج الله ، ناصر و محمدعلی ) توجه و محبت بیشتری نمود و همواره در زندگی آنان همراهشان بود .