بخش بیست و ششم : اندوخته ها ( 4 )

بخش بیست و ششم : اندوخته ها

 

 

بخش بیست و ششم : اندوخته ها

 

 

بخش بیست و هفتم : واژه های رامهرمزی (معانی کلمه ها و مکان های به کار برده شده در این وبلاگ )

 1  - معانی کلمه ها و مکان های به کار برده شده در این بلاگ به ترتیب حروف الفبا تقدیم می گردد.

2 - سپاس فراوان از عزیزانی که ایرادها و اشتباه های صورت گرفته در این بخش را یاد آوری فرمایند.

آ :

آخون کردن = خرد کردن غله

آربیز = آردبیز

آسمون = آسمان

آسمون غرومبه = صدای آسمان

آش اَرده ای = یک نوع غذای محلی است .

آش باقله = یک نوع غذای محلی است .

آش پِلان = ظرف مخصوص تصفیه کردن آش

آش توله = یک نوع غذای محلی است .

آل  = جن - موجود ترسناک خیالی

آل بِبَرِش = در مقام نفرین است.

بخش بیست و هشتم : خاطره های تاریخی از شهر و دیارم «‌ رامهرمز »

به نام ایزد یکتا

 سه پاس تو چشم است و گوش و زبان 

  کزین سه  رسد  نیک  و بد  بی گمان

               "حکیم فردوسی "

  به یاری حق که این بخش را با نام او آغاز می کنیم، در نظر است خاطره های تاریخی  را که از دوران زندگی در شهر و زادگاهم (رامهرمز) دارم با نوشتاری ساده و روان تقدیم علاقه مندان نمایم.  ولی ممکن است مطالبی مطرح شود که نیاز به شناخت بیشتری از تاریخ و یا محل این خاطره ها باشد. به همین دلیل کوتاه و مختصر مطالبی را که بر اساس پژوهش هایی که صورت گرفته و یا اسناد تاریخی خانوادگی که از پدرمان به دست من رسیده است، تقدیم می دارم. 

بخش بیست و نهم : عکس های خاطره انگیز

 عکس ها همیشه حرفی برای گفتن دارند و بدون هیچ واسطه ای چیزی را حکایت می کنند.  چگونگی تعبیر و برداشت حرف اصلی یا پیام هر یک از عکس ها به مخاطب بستگی دارد که با چه انگیزه ای از عکس ها استفاده می نماید.  جدا از تصاویری با مضامین اجتماعی که راحت و مستقیم با مخاطب ارتباط برقرار می کنند، عکس هایی نیز هستند که رازهایی را در خود نهفته دارند و آگاهی نداشتن از عناصر اولیه ی  زیبایی شناسی و تجربی دیدن، فاصله زیادی بین اثر و مخاطب ایجاد می کند، که در این راه مطالعه و مکاشفه و همچنین دیدن عمیق تر کمک می کند زوایای پنهان آثار آشکار شده و نظریه های متفاوتی ارائه گردد.

در این بخش عکس هایی به نمایش گذاشته می شود که نمودی از زندگی ساده ولی سخت گذشته است. زیبا و نازیبا در کنار هم زندگی ساز مردمی بودند که برای ادامه حیات خود باید تلاش می کردند.

36 - غوغای درون یک کشاورز  

می گویند جوجه ها را در پایان پاییز می شمارند. ولی زمانه به گونه ای است که گاهی در تابستان هم جوجه ها شمرده می شوند. آنهم فصل برداشت محصولی که در زمان یک کشت، مراقبت ها، سختی کشیدن ها و دلواپسی ها بابت کشت گریبانگیر کشاورز بوده است. این ها بخشی از ناسازگاری های روزگار یک کشاورز است که پشت سر گذاشته و پیش رویش نیز آینده درخشانی به ذهن نمی رسد. هزینه های یک سال اهل خانه، بار سنگینی بود که بر دوش کشاورز سنگینی می کرد.

در این عکس کشاورز عزیز شهرمان, به این می اندیشد که پس از تلاش های گذشته چگونه با زمان پیش رو و درخواست های به حق خانواده اش کنار بیاید. آیا خواهد توانست بین آنچه که به دست آورده است و هزینه های آینده برابری برقرار نماید یا اینکه باز هم در فکر جبران کمبودها از روش های دیگری باشد که برایش خوشایند نیست.

سیگاری از توتون های درون جعبه سیگاری، در کاغذ آن پیچیده،  بر لب گذاشته و آتش می زند به خیال اینکه دردش تسکین می یابد.  تمام اهل خانواده در این سختی ها همراهش بوده اند و حال چگونه باید پاسخگوی تلاش های آنان باشد؟

خدا می داند که در دلش چه غوغایی برپاست.

به قول حافظ شیرازی:

 در اندرون  من  خسته دل  ندانم   کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

بخش سی ام : گزارش کوتاهی از عملکرد وبلاگ

گزارش کوتاهی از عملکرد وبلاگ

این وبلاگ که با همت و تلاش دوستداران تاریخ و فرهنگ مردم رامهرمز شکل گرفته است، همواره از اندیشه ها، راهنمایی ها و همکاری های صمیمانه آنان برخوردار بوده و تا کنون برای رسیدن به این هدف ارزشمند، کوشا و عملگرا ادامه داده که جای سپاس و تقدیر از عزیزان را دارد.

برای ابراز این پویایی، لازم است که در فاصله های زمانی، گزارش کوتاهی از عملکرد این وبلاگ حضور دوستداران ارجمند تقدیم گردد. آماری که اعلام می شود، آمار کلی وبلاگ بوده که گاهی وقت ها در پایین فهرست نیز نمایش داده می شود.

         10 _ خلاصه آمار در پایان سال 1403

مجموع نمایش ها         105500 

مجموع بازدیدکننده ها  26250

مجموع بخش ها           30

مجموع مطالب            150

مجموع نظرها             13

   بهار فصل جوانه زدن امید، رویش عشق، محبت و خدمت است.

سال نو مبارک باد.

بخش پایانی : زندگی نامه نویسنده وبلاگ

 

فرازهایی از زندگی نویسنده وبلاگ

  اینجانب عبدالحمید کلانترهرمزی فرزند میرزا فرج الله و بانو فرنگ زارع پور در روز 7 /6 / 1331 در روستای جوی آسیاب رامهرمز دیده به جهان گشودم.  فضای مصفای خانه و طبیعت اطراف آن، با همه سادگی ذهن و فکر مرا با دنیای آن روز آشنا کرد. بازی های کودکانه با همسن و سالان خود در محیطی گرم و صمیمی سبب شد تا بخش مهمی از دوران کودکی خودرا در بیرون از خانه که درون کوچه باغی قرار داشت، سرگرم و دوستان بیشتری پیدا کنم.

 در تاریخ اول مهرماه 1337 با راهنمایی پدر و مادر پا به عرصه علم و دانش نهادم و در دبستان هرمزان جوی آسیاب از محبت و دانش معلمان دلسوز و مهربان دبستان بهره مند شدم.

سپاسگزاری

از همسر و فرزندانم که در راه اندازی این وبلاگ و تمامی بزرگوارانی که به هر شکل در گردآوری یادداشت های این مجموعه مرا یاری رساندند و راهنمایی فرمودند یا منابعی در اختیارم قرار دادند، صمیمانه تشکر و سپاسگزاری می نمایم.