بخش بیست و ششم : اندوخته ها 6

 

 

بخش بیست و ششم : اندوخته ها ( 4 )

بخش بیست و ششم : اندوخته ها

 

 

بخش بیست و هفتم : واژه های رامهرمزی (معانی کلمه ها و مکان های به کار برده شده در این وبلاگ )

 1  - معانی کلمه ها و مکان های به کار برده شده در این بلاگ به ترتیب حروف الفبا تقدیم می گردد.

2 - سپاس فراوان از عزیزانی که ایرادها و اشتباه های صورت گرفته در این بخش را یاد آوری فرمایند.

آ :

آخون کردن = خرد کردن غله

آربیز = آردبیز

آسَک = سنگ کوچک آسیاب که قابل حمل باشد.

آسِمون = آسمان

آسِمون غُرومبه = صدای آسمان

آش اَردِه ای = یک نوع غذای محلی است .

آش باقِلِه = یک نوع غذای محلی است .

آش پِلان = ظرف مخصوص تصفیه کردن آش

آش توله = یک نوع غذای محلی است .

آل  = جن - موجود ترسناک خیالی

آل بِبَرِش = در مقام نفرین است.

بخش بیست و هشتم : خاطره های تاریخی از شهر و دیارم «‌ رامهرمز »

به نام ایزد یکتا

 سه پاس تو چشم است و گوش و زبان 

  کزین سه  رسد  نیک  و بد  بی گمان

               "حکیم فردوسی "

  به یاری حق که این بخش را با نام او آغاز می کنیم، در نظر است خاطره های تاریخی  را که از دوران زندگی در شهر و زادگاهم (رامهرمز) دارم با نوشتاری ساده و روان تقدیم علاقه مندان نمایم.  ولی ممکن است مطالبی مطرح شود که نیاز به شناخت بیشتری از تاریخ و یا محل این خاطره ها باشد. به همین دلیل کوتاه و مختصر مطالبی را که بر اساس پژوهش هایی که صورت گرفته و یا اسناد تاریخی خانوادگی که از پدرمان به دست من رسیده است، تقدیم می دارم. 

بخش بیست و نهم : عکس های خاطره انگیز

 عکس ها همیشه حرفی برای گفتن دارند و بدون هیچ واسطه ای چیزی را حکایت می کنند.  چگونگی تعبیر و برداشت حرف اصلی یا پیام هر یک از عکس ها به مخاطب بستگی دارد که با چه انگیزه ای از عکس ها استفاده می نماید. 

بخش سی ام : گزارش کوتاهی از عملکرد وبلاگ

گزارش کوتاهی از عملکرد وبلاگ

این وبلاگ که با همت و تلاش دوستداران تاریخ و فرهنگ مردم رامهرمز شکل گرفته است، همواره از اندیشه ها، راهنمایی ها و همکاری های صمیمانه آنان برخوردار بوده و تا کنون برای رسیدن به این هدف ارزشمند، کوشا و عملگرا ادامه داده که جای سپاس و تقدیر از عزیزان را دارد.

بخش پایانی : زندگی نامه نویسنده وبلاگ

 

فرازهایی از زندگی نویسنده وبلاگ

  اینجانب عبدالحمید کلانترهرمزی فرزند میرزا فرج الله و بانو فرنگ زارع پور در روز 7 /6 / 1331 در روستای جوی آسیاب رامهرمز دیده به جهان گشودم.  فضای مصفای خانه و طبیعت اطراف آن، با همه سادگی ذهن و فکر مرا با دنیای آن روز آشنا کرد. بازی های کودکانه با همسن و سالان خود در محیطی گرم و صمیمی سبب شد تا بخش مهمی از دوران کودکی خودرا در بیرون از خانه که درون کوچه باغی قرار داشت، سرگرم و دوستان بیشتری پیدا کنم.

 در تاریخ اول مهرماه 1337 با راهنمایی پدر و مادر پا به عرصه علم و دانش نهادم و در دبستان هرمزان جوی آسیاب از محبت و دانش معلمان دلسوز و مهربان دبستان بهره مند شدم.

سپاسگزاری

از همسر و فرزندانم که در راه اندازی این وبلاگ و تمامی بزرگوارانی که به هر شکل در گردآوری یادداشت های این مجموعه مرا یاری رساندند و راهنمایی فرمودند یا منابعی در اختیارم قرار دادند، صمیمانه تشکر و سپاسگزاری می نمایم.