بخش یازدهم : زندگی‌نامه‌ها (میرزا ناصر کلانترهرمزی)

زندگی‌نامه میرزا ناصر کلانترهرمزی

 ناصر کلانترهرمزی در تاریخ ۱۳۰۴ خورشیدی در منطقه جوی آسیاب رامهرمز دیده به جهان گشود. او درپنج سالگی پدرش ملادرویش را از دست داد و از ولایت پدر بزرگش کربلایی حسین و مراقبت برادر بزرگش فرج‌الله برخوردار شد.

بخش یازدهم : زندگی‌نامه‌ها (شادروان نورالله نصیری)

زندگی‌نامه نورالله نصیری[1]

نورلله نصیری در سال 1306 در شهر رامهرمز متولد شد. پدرش رضا نصیری از بزرگان رامهرمز و مادرش‌ بی‌بی جان کلانترهرمزی فرزند کربلایی حسین و نوه خواجه اکبر، بزرگ جوی آسیاب بوده است. نورالله نصیری شخصیتی مردمی داشت و از بازاریان سرشناس رامهرمز به شمار می‌رفت.

بخش یازدهم : زندگی‌نامه‌ها (میرزا عبدالرسول کلانترهرمزی)

زندگی‌نامه میرزا عبدالرسول کلانترهرمزی [1]

عبدالرسول کلانترهرمزی در سال 1309 در جوی آسیاب رامهرمز دیده به جهان گشود. پدرش کربلایی خداکرم فرزند ملابندر و نوه ی خواجه اکبر، بزرگ جوی آسیاب بوده است. مادرش هما کلانترهرمزی فرزند ملاکرم و نوه ی حاج احمد کلانترهرمزی، بزرگ بخش مرکزی شهر رامهرمز بوده است.

بخش یازدهم : زندگی‌نامه‌ها (میرزا محمدعلی کلانترهرمزی)

 زندگی‌نامه میرزا محمدعلی کلانترهرمزی

محمدعلی کلانترهرمزی در سال 1309 خورشیدی در شهرستان رامهرمز به دنیا آمد. پس از اخذ دیپلم، وارد دانشگاه تهران و در رشته شیمی و علوم تربیتی لیسانس گرفت. پس از فراغت از تحصیل به استخدام وزارت فرهنگ در آمد و به تدریس در دبیرستان های اهواز پرداخت. وی مدت‌ها ریاست دبیرستان منوچهری اهواز را برعهده داشت تا اینکه در دوره 21 مجلس شورای ملی از رامهرمز به نمایندگی برگزیده شد. در دوره‌های 22 و 23 نیز همچنان نماینده رامهرمز در مجلس شورای ملی بود. [1]

بخش دوازدهم : زندگی‌نامه‌ها (شهید هرمز کلانتری)

زندگی‌نامه شهید هرمز کلانتری [1]

شهید هرمز کلانتری فرزند مشهدی عبدالرضا در سال 1317 در خانواده‌ای متدین در جوی آسیاب رامهرمز پا به عرصه وجود گذاشت. آرامش و متانت در همان اوان زندگی در چهره اش هویدا بود. مقاطع ابتدایی و دوره اول متوسطه را در زادگاهش با نمرات عالی گذراند. در دوره دوم متوسطه در دانشسرای کشاورزی اهواز قبول و پس از پایان دوره تحصیلات در سال 1337 موفق به اخذ دیپلم دانشسرای کشاورزی گردید. در تیرماه همان سال به استخدام اداره آموزش و پرورش رامهرمز در آمد و در مهرماه، دانش آموزان زادگاهش با بهره گیری از دانش معلمی مخلص و متعهد سال تحصیلی خود را آغاز کردند.

بخش دوازدهم : زندگی‌نامه‌ها (شهید پروین کلانترهرمزی)

زندگی‌نامه شهید پروین کلانترهرمزی[1]

بسم رب الشهدا والصدیقین

هرگاه از دین، رشادت، غیرت، تعهد، وطن پرستی و عاطفه سخن به میان می‌آید، نام شهدای هشت سال دفاع مقدس همچون برگی زرین بر تارک تاریخ بلند ایران زمین می‌درخشد.

شهیده پروین کلانترهرمزی اول شهریور 1336 در یک خانواده مذهبی چشم به دنیا گشود. پدر ایشان زنده یاد میرزا کریم کلانترهرمزی مردی با سخاوت، مهربان، مردم دار و از خاندان با اصالت و مادر ایشان شادروان حاجیه خانم فتحی زاده فرزند حاج عبدالله فتحی زاده از بازاریان معتمد رامهرمز بود.

بخش نونزدهم : آسیاب‌های بخش جوی آسیاب

 

              جوی آسیاب که بخش دوم و مهم شهرستان رامهرمز را تشکیل‌ می‌دهد، بیشتر مردم شریف رامهرمز و بزرگوارانی که به این بخش رفت و آمد داشتند آنرا در محدوده مرکزی آن‌ می‌شناختند و به عنوان یک محله قلمداد‌ می‌کردند. ولی با بررسی و شناخت محدوده ی آن که حدود چهل کیلومتر مربع وسعت دارد،‌ می‌توان به زوایای این بخش و مردم پر تلاش آن بیشتر پی برد. جوی آسیاب را در گذشته‌‌ای نه چندان دیر با آسیاب‌‌‌های آن‌ می‌شناختند. در زمانی که خیلی از کارهای روزمره زندگی با زور و بازوی مردم انجام‌ می‌شد و البته فکر و اندیشه صاحب نظران راهگشای مشکل‌‌‌های پیش روی آنان بود.   

بخش نونزدهم : بافت خانه‌های قدیمی جوی آسیاب

 

بافت خانه‌های قدیمی جوی آسیاب

خانه‌های مردم جوی آسیاب در گذشته و تا پنجاه سال پیش شامل دروازه، حیاط و اطاق‌های دور آن می‌گردید. دروازه با مساحت تقریبی 10 تا 12 متر در ورودی خیلی از خانه‌ها وجود داشت و امروزه اطاق‌پذیرایی جایگزین آن شده است. دروازه‌ها معمولاً دارای سکویی به ارتفاع 40 تا 50 سانتی‌متر بالاتر از کف راهرو و حیاط بودند که برای افراد وارد شده به خانه اعم از مهمان، فقیر و کسانی که به هر دلیل برای انجام کاری می‌آمدند، درست شده بود و گاهی وقت ها پرده‌ای بین دروازه و حیاط منزل نصب می‌کردند. با توجه به اینکه معمولاً افراد خانواده در قسمت بالای حیاط زندگی می‌کردند، مراجعه‌کننده می‌بایستی پس از به صدا درآوردن دو عدد حلقه فلزی که بر روی درب حیاط نصب شده بود، تا آمدن صاحب‌خانه اندکی صبر می‌کرد و روی سکوی دروازه که اغلب وقت ها فرش ساده‌ای بر روی آن می‌انداختند، منتظر می‌ماند. در مواردی که مراجعه‌کننده ناچار بود برای انجام یافتن کار خود مدتی را توقف نماید، در محل دروازه از او پذیرایی به عمل می‌آمد.

بخش بیست و یکم : کشاورزی سنتی در جوی آسیاب

 در مطالب پیش روی، ماهیت کشاورزی و نشانه های آنرا در یکصد سال گذشته (از سال 1301 تا 1400 شمسی) در دو بازده زمانی نیمه اول (کشاورزی سنتی) و نیمه دوم کشاورزی نوین  (مکانیزه) را مورد بررسی قرار خواهیم داد. در کشاورزی سنتی، همه کارها با زور بازوی کشاورز انجام‌ می‌شد.