بخش یازدهم : زندگی‌نامه‌ها (میرزا عبدالرسول کلانترهرمزی)
زندگی‌نامه میرزا عبدالرسول کلانترهرمزی [1]
عبدالرسول کلانترهرمزی در سال 1309 در جوی آسیاب رامهرمز دیده به جهان گشود. پدرش کربلایی خداکرم فرزند ملابندر و نوه ی خواجه اکبر، بزرگ جوی آسیاب بوده است. مادرش هما کلانترهرمزی فرزند ملاکرم و نوه ی حاج احمد کلانترهرمزی، بزرگ بخش مرکزی شهر رامهرمز بوده است.
عبدالرسول کلانترهرمزی در کودکی مادرش را از دست داد. پس از پشت سر گذاشتن دوران تحصیل شغل شریف معلمی را انتخاب کرد و در شهر رامهرمز (دبستان رشدیه) و در مدارس رامشیر به آموزش و تربیت نوجوانان همت گمارد. همسر ایشان بانو زلیخا کلانترهرمزی که معلمی وارسته و مدیر دبستان آذردخت رامهرمز بود، در تمام مدت خدمت در آموزش وپرورش همراه صمیمی و فرهنگ دوست و شریک زندگی وی بوده است. سپس این زوج فرهنگی در اداره اموزش و پرورش اهواز، خدمات شایانی را انجام دادند. حاصل زندگی مشترک این زوج فرهنگی فرهیخته، شش فرزند پسر و دختر می‌باشد که همه دارای تحصیلات عالیه و در مشاغل فرهنگی و اجتماعی خدمت رسانی می‌کنند.
عبدالرسول کلانترهرمزی با قرآن مانوس بود و به شعر وادب پارسی علاقه خاصی داشت و به شیوایی سخن می‌راند. در جامعه به استاد سخن معروف بود و لقب میرزا را دریافت کرد.
میرزا عبدالرسول کلانترهرمزی شخصیتی اجتماعی و فعال بوده و در رشد فکری افراد جامعه نقش ارزنده‌ای داشت. با وجود اینکه خود، دارای شیوه و فعالیت اجتماعی خاصی بود ولی در همراهی و همکاری خردورزان فامیل و خاندان کلانتر، همسو عمل کرده و با درایت توانستند برگ پر افتخاری را در تاریخ رامهرمز ورق بزنند. علاوه بر این شخصی با احساس و در همراهی حوادث خوب و بد نزدیکان و فامیل زبانزد و مشهور به انجام کارهای خیر بود. به گونه‌ای که در کمک به دیگران، یاریگر خویش و بیگانه بود.
میرزا عبدالرسول کلانترهرمزی در یازدهم خردادماه سال 1389 زندگی دنیوی را بدرود گفت و برحمت ایزدی پیوست. روحش شاد و یادش گرامی باد.
[1] با سپاس از خانم راضیه کلانترهرمزی
