اهمیت حفظ زبان مادری
از جمله جذابیتهای جوامع انسانی در سرتا سر جهان، رنگارنگیهای فرهنگی است که یکی از بارزترین نمودهایش تفاوتهای زبانی است. زبان یک قوم گویی عصاره تجربههای زیسته و مواجههای لحظه به لحظه بخشی از جامعه انسانی طی هزاران هزار سال است که جمع شده و یکجا به شکل جوهره فرهنگ ایشان نمود یافته است.
گل پرپر
«گل پرپر» نام دفتر شعری «سیفالله احسانی»، عاشق دلسوخته شهر و دیارمان رومز است که سعی میکنیم چند شعر از این سرودهها را که از دل برآمده است، تقدیم داریم.
21
نیایش
چشم ما بر آسمان و نیست ابری بهر بار
بارالها ! بر دل غم دیده ام باران ببار
دل خمیده کنج سینه ، دوستان اندیشه ای
باغ مشتاق است ، بر دیدار خوب جویبار
درد دل افزون شد از حد، کاش درمانی رسد
آتش دل در نشاند ، شُر شُر ابر بهار
تشنه و تفتیده شد لب، ای امان از قطره ای
آب چشمم خشک شد، اندر فراغ چشمه سار
دشت زانو می زند، از سینه آهی از عطش
دست ، سرتاسر به دامان است پای کوهسار
آسمان دستی بر افشان ابر و باران هدیه کن
تا بیاراید زمین، دشتی سراسر لاله زار
دست رامی بر دعا تا باز باران در رسد
عقده دیرین بشوید، از رخ زیبای یار
«دکتر عبدالجلیل کلانترهرمزی »
همایش نکوداشت دکتر حمدالله آصفی رامهرمزی شاهنامه پژوه و تاریخدان و ...
با سپاس از استاد منصور معتمدی
12- عجایب هند
شایسته است یادی کنیم از داستانسرا و افسانه پرداز شهیر رامهرمز که در نیمه اول قرن چهارم هجری می زیسته است. ناخدا بزرگ شهریار رامهرمزی کتابی را به نام ( عجایب هند ) به نگارش درآورده که توسط محمد ملک زاده از زبان فرانسه به زبان فارسی برگردانده شده و برای آگاهی بیشتر خوانندگان محترم، مقدمه مترجم را حضورتان تقدیم می داریم.
آ
آش نَخَرده ، دهون سُخته
برگردان : آش نخورده ، دهان سوخته
منظور افرادی است که از امتیازی برخوردار نمی شوند، ولی در افکار عمومی شایع می شود که فلانی از کلی امتیاز بهره مند شده است
***
آربیز وَ قیلون ایگه دو سیلا دوری
برگردان : آردبیز به قلیان می گوید دو سوراخ داری
کنایه از کسانی است که عیب خودرا نمی بینند ولی عیب دیگران را بزرگ می کنند .
***
در گذشته متل ها، داستان ها و افسانه هایی که همنوا با لالایی های مادرانه در گوش فرزندانشان نواخته می شد، بسیار اهمیت داشت و مورد توجه مردم بود. در آن زمانی که ابزار امروزی برای آگاهی بخشی به فرزندان وجود نداشت، بسته به سن فرزندان، مادران از متل ها، داستان ها و افسانه ها بهره می بردند. گرچه خود امکان تحصیل یا بهتر بگوییم اجازه تحصیل را نداشتند. در مواردی هم که اجازه داشتند در حد خواندن بود و نمی توانستند مشق بنویسند.
در این قسمت دوبیتی های محلی و مورد استفاده مردم رامهرمز که نمادی از فرهنگ مردمی است، تقدیم می گردد. مردمی که با همه سادگی در اوج عشق و علاقه و دوست داشتن های با خلوص و پاکی که پروردگار عالمیان در نهاد آفریده های خود به ودیعه گذاشته است، بر زبان می راندند.
