بخش سوم: زبان مادری و گویش رامهرمزی (گل پرپر)
گل پرپر
«گل پرپر» نام دفتر شعری «سیفالله احسانی»، عاشق دلسوخته شهر و دیارمان رومز است که سعی میکنیم چند شعر از این سرودهها را که از دل برآمده است، تقدیم داریم.
21
یاد عمو نوروز به خیر
خودمم دلم گرفت 🪷
دایـه رامهرمز
دکتر کامیاب صمیمے 
باغِ کَـل اِبِـلِ بـایمـانـے
🪷 توصیف بهـار رومـز
🪷
🪷
🪷
🪷
🪷🪷
🪷
18
اهل رومز هستم
زِرِ کُنارِل سےفرج
< بـا سرشک شبنمے پاکم کنید >
< زِرِ کُنارِل سےفرج خاکم کنید >
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هدیه به :
یکایک همشهریان عزیز دلم
روزگارم عالےاست
اینطرف ها اما : جاےجانان خالےاست
اهل < رومـز > هستم
زاده ےِ شهرِ پر از صدق و صفا
مردمانش همه پر مهر و وفا
کوچه مان آخر تابستان است
خانه مان پشت درختانِ کُنار
درِ آن چوبے و زیبا و قشنگ
و حیاطے که به اندازه گل ها سبز است
من در این کوچه ےِ پر شعر و شراب
و پر از خنده ےِ گرم مهتاب
به پرستیدن گل هاےانـار مشغولم
شاخه ےِ سبزِ کُنارَل اینجا
شب در آغوش خدا مےخوابند
صبحگاهان گل خورشید که مےرویَـد بـاز
پونه ها شانه به موهاےعلفـزار زنند
سار با من غزل تازه بنوشد : بَـه بَـه
قاصدک بر سرِ گلدسته ےِ سبزِ بِـنـیُـو
دست در دست خداوند اذان مےگوید
پدرم مےداند :
صبح با عطرِ گلِ سرخ وضو مےگیرم
جان نمازم : لب یار
قبله گاهم خم گیسوےنگار !!!
همدمم لطف نسیم ؛ بر سرِ شاخه ےِبید
مونس روز و شبم آبِ همین جوےِروان
مادرم نان محلےهر صبح
مےپزد پاے تنور : تازه و گرم
بوےآن کوچه به کوچه مےرود باغ به باغ
مےرود دشت به دشت
مےرود تا دلِ شهر
خال هاےپرِ پروانه مرا عاشق کرد :
عاشق صبح و نسیم
عاشق عهد قدیم
عاشق صورت زیباےنگار
عاشق توت و تَـرَک هاے انـار
عـاشـق فصل طربناک بهار
عاشق بوسه ےِ بسیار از یار
عاشق چشمه جوشانم من
عاشق رود خروشانم من
پرتوِ ماه چو پاشید به رخساره ےِباغ
غنچه یاس به آواز چکاوک خندید
نیمه شب بود به یاد رخ گل : غزلے نوشیدم
و همآنجا تا صبح :
زِرِ کُنارِل سےفرج خوابم بـرد
سیف الله احسانے
۱۴۰۱٫۱۲٫۱۶
17
قهرمان وزنه بردارے جهـان
16 - شعر طنز « تُف مِنِه دارِت گُلو »
🐈⬛🐈
سے همه رومزیل عزیز
🐈🐈⬛🐈🐈⬛
🐈⬛ تُف مِنِه دارِت گُلو 🐈⬛
🐈🐈⬛
👇🏻
یاد قدیمل وه خیر
وَختی بیدُوم ( کِشکولو )
تُف مِنِه دارِت گُلو
🐈⬛
ایتَرسِسیم اوسُونَل
هم وِه بوتُول هم لولو
تف مِنِه دارت گلو
🐈
وَختی اُو لُوف ایومَه
جَم ایکِردیم : شِلِه لو
تف منه دارت گلو
🐈⬛
سرُم که ریتِ ریت بی
لباسلُوم ( شُلشُلو )
تف منه دارت گلو
🐈
یه( کَرِه ) کُشته بیدِن
( گُوردالِه ) وُو ( ریقَلو )
تف منه دارت گلو
🐈⬛
کله پاچه شِه بردِن
سی حونه ( اکبر خُلو )
تف منه دارت گلو
🐈
دُومبِ تُونَه ( کُوختِه ) بی
تیلِه کوتو مِش مِلو
تف منه دارت گلو
🐈⬛
تیلِه کموترَه ( خَه )
مِنِه حونه ( کاغُلو )
تف منه دارت گلو
🐈
هَمِشِه بُرد سی تیلَش
تیله گلو مِلمِلو
تف منه دارت گلو
🐈⬛
اُفتا ( دیندات ) یه شُویی
زینه ( مَمَد شَلو )
تف منه دارت گلو
🐈
( دولو ) دُمباله ( کُلُوم )
همش ایکِه ( دَسپِلو )
تف منه دارت گلو
🐈⬛
تو زی( گُرُوختی ) رفتی
ری تو حونه مِش فِلو
تف منه دارت گلو
🐈
وِه ری دیوار ( پِهرِسی )
مِنِه دِس و پا ( عَبدلو )
تف منه دارت گلو
🐈⬛
مِش فِلو وُو عَبدلو
رفتن وِه پی ( مَهـکَلو )
تف منه دارت گلو
🐈
( چپیله مون ) شلوغ بی
تا دم حونه ( مَهـطَلو )
تف منه دارت گلو
🐈🐈⬛
آخرشَم گیر اُوفتوی
پشت( کُنارِه خَلو )
تُف مِنِه دارِت گلو
تُف مِنِه دارِت گلو
🐈⬛
سیف الله احسانی
🐈🐈⬛🐈
15 - کاکایوسف
به افتخار :
رامهرمزی های عزیزی که
سالهاس بیرون از رومز زندگی میکنن
🌾
🕊 کاکایوسف 🕊
دگر در شهر « رامهرمز »
نه دلداری نه دلجویی
نه دیگر شُرشُر آب و
نه پلی بر سر جویی
🌿
دگر در زادگاه من
نه ابری و نه بارونی
نه بوی کاهگِل دیگر
نه بوی ناب ناودونی
🌾
نه کوچه بوی شُل دارد
نه بلبل شوق گل دارد
نمی دانم چرا دیگر
خدا بارون نمی بارد؟
🌿
به هر جا میروم بی تو
نه بوی آشنایی هست
مگر بر درد بی درمان
به غیر از تو دوایی هست؟
🌾
نه شبها خلوتی با گل
نه دیگر پرتو ماهی
نه دیگر پای در آب و
نه هم دلبند دلخواهی
🌿
گل بابونه هم گویی
مثال پونه خوشبو نیست
دگر گویی خبر از مردمِ
خونگرم و خوشرو نیست
🌾
کبوتر در میان باغ
دگر لانه نمی سازد
نه باغی ماند و نه بلبل
کبوتر هم دگر جا زد
🌿
نه بو چمپا ؛ نه بو گندم
نه بوی جو و خرمنزار
کجا رفتند قدیمی ها
همان مردان بی آزار
🌾
نه بوی کاهدون آید
نه بوی تَش ؛ نه بو چالَه
نه بو هولو ؛ نه بو تاتَه
نه بو عامَه ؛ نه هم خالَه
🌿
دگر در کوچه های شهر
نه بوی رهگذر آید
نه بوی« بوصفر » آید
نه بوی « دی صفر » آید
🌾
نه بویی از درخت توت
نه سایه بید مجنونی
نه عطر و طعم ریحونی
نه هم دیگر دوباغونی
🌿
نه « رودخونه علا » : آبی
نه هم شب های مهتابی
کجایی مونس جانم
چرا اینگونه کمیابی؟
🌾
نه بویی از کِلور آید
نه دیگر بویی از گندم
کجایند آن کشاورزان؟
کجا رفتند آن مردم ؟
🌿
نه بویی از علادین ها
به هنگام اذان آید
نه بوی « آش پِلان » هرگز
نه عطر « شیر پِلان » آید
🌾
نه کس از من خبر دارد
نه زردآلو ثمر دارد
نمیدانم به شهر من
کسی حُسنِ نظر دارد ؟
🌿
قدیمی ها همه رفتند و من
از درد می سوزم
برای دیدنت بر در
همیشه چشم می دوزم
🌾
کسی از بهر « رامهرمز »
دگر دل را نسوزانَد
دگر بهر دلم گویی :
« کاکایوسف » نمی خوانَد
🌿🌾
با احترام
سراینده :
سیف الله احسانی
97/6/1
عصر پنج شنبه
🌾
کپی سی همه رومزیل عزیز : آزاد
🌾🌾 🌿 🌾🌾
14
✔️ رامهرمز : سرزمین مادری
✔️
درود وِه هَـمَـه
✔️
وِطُنوم : ایرانه
اهلِ خوزستانُوم
اسم شهُروم : رومز
کیمه : زادگاهِ مُونِه
آستریک : یادش وه خیر
👇🏻
روزگاری اونـجُو
اُور و بارونی بی
باد و تیفونی بی
سر جاخرمنی مون :
خر و آخونی بی
یه دوباغونی بی
که ُپرِش کموتر و تِسول و بلبل بیدِن
ِبُـزِل و میشِلِ مون ، مِنِه صحرا بیدِن
ُپیت ایکِردیم هر دِمون
زِرِ کُنارِل سی فرج
یا سرِ جاخرمنی
گرمِ بُوزی بیدیم
بخدا ما نُوِنسیم اصلاً که دنیا دِسِ کیه؟
✔
اوسونَل دَم دَمِ عید
لیلقَل فَت و فراوون و تیتَرمونی بی
رے سفره هُومسایَل مون
قاتُـوقِ نونے بے
نه بیابونی بی
نه خیابونی بی
وِه دوباغون چَـن قَدم بالاتر
یه جویی بی اُونجُو
کِنارِ خرمنزار
کُنارَل کِنارِ جو :
سایه شون َمهلی خُنُک
ُبوم هَمَش بُونگُوم ایکِه
هی ایگُو : جِغِلِه بیُو ؛ زی بِـتُرُک
خَـرَه با گالَـه بیار
یاد اوسونَل وِه خیر
ُهُومسایِلِ قدیمی مون
ایخَردِن قند و کُنجی
ایخَرِدن چویی و لیمو عَمونی
چویی شون مِنِه کِتِلی یا غوری
پام ایخَه دِمِ غوری یا کِتِلی
گاوَختی چویی ایرِخت مِنِه دِس و پا
ُبُوم ایگُو آلبُرَده : کُر پِه چِتِه؟
ِچه مرگِتِه؟ می کوری ؟؟
زَهلَم ایرَه بخدا
َمَهلی وَش ایتَرسِسُوم
ُدُونگ نیدادُوم تا سه روز
✔
کُر بِـرَم وِه کی بُگُوم ؟
شهرمون شلوغ نبے !!
شلوغ و پلوغ نبے !!
ایقَدَر مُوشین نبی
یِـه چَـن سال بعد یادِمِه :
یه جیپی بی مِنِه وِلات
فوقِ فوقِش یه رِنو بی ، یه ژیان
حتی یِه پیکان نبی
توویتا بعدِش اومَه
خان بی و برنو بی و نوکرِل و فامیِللش
سیل کنین سبیلِلِش
ایقَدر آدم نبی
آدِم غریب نبی
هر طرف سیل ایکِردی
َهَمَش آشِنُویی بی
یه برو بیایی بی
هر کسی پیایی بی
شو عروسی منه سِرایَل جا نبی
َجر و دعوا هولو وُو خَرزا نبی
هنی هم یادُوم ایای
زیتری مِنِه زمینَل :
اوسونَل کُمبا نبی
اوسونَل وَختِ درین
غله و گَندمِلَه با داس ایچینِدن آدَمل
یادِمِه بُو بیچارَم
گاوَختی « کِلور » ایرَه مِنِه پایِلِش
خارِ بی صحاب ایرَه مِنِه دِسِلِش
گاوَختی علف ایچیند سی گایِلِش
گاوختی ایرَه کمک هُومسایِلِش
گاَوختی عاجز اِیُـوبی نیـتِـرِس
َهمونجُو سایه کُنار ؛
ُبوم ایخُوسی ری گُردَه
وُو گِلو ایزی مِنِه خاکِلِدون
✔
مِنِه بِرز و جِنگِ اَفتُو یادِمِه
کلمن اُو که نبی
قالب یخ که نبی
او ایخَردیم بخدا : مِنِه مشکِ مِلـمِلی
مشکِ اُومون ری مـلار
گاوَختی سایه دیوارِل کَهـگِلی
دمپویی مون : دِردِه بی
جون مون : نون گِردِه بی
روغنِ خَش یه صفایی دِیِه داشت
وَختی که هر شو ایرِختِن ری برنجِ باقلَه
نونِ تیری به خدا آدملَه کلو ایکِه
اوسونَل «نون بَلبَلی» قاتُوق مون بی ُشو و روز
✔
تو اگر یادت نیای
مو هَنی هم یادِمِه
او قدیَمل جان خُوم
ایـهَمَه خلاف نبی
ایـهَمَه جوونِلِه علاف نبی
ِاوسو ایطوری نبی
اوسونَل همه مرُدم با هم ایرفتن چوبوزی
بعدشم : دسمال بُوزی
گاوَختی :
یِه چَن نفر قُماربُوزی باهم ایِکردن شُو وِه شُو
یادمه گاوَختی هم مأمور ایرَه دنبال شون
تا بِجورِه چالِ شون
بخدا « دُرو » نیدُوم
قدیمل یادش بخیر
دخترِل هُومسایه مون
َهمه شون گُل بیدِن
مثل سُمبُل بیدِن
ِپِه دختر جرأت ایکِه یه وَخت بری تا دِمِ در؟
که یِه وَختی بی دُونگی با کُـرِ هُومسایه بِخِه حرف بزنه؟
دنیا ایطوری نبی !!
تلیفون کسی نداشت
اوسو « ایرانسل» نبی
اوسو دختر ؛ وِل نبی
همراِه اول : نبی
سرِ دختر مِنِه گوشی خَل نبی
اسکایپ و وایبر نبی
ایهَمَه وِرُوجی و وِر وِر نبی
اُوسُو « اس ام اس » نبی
تلگرام و تانگو و واتسآپ نبی
مثل سگ تا نصف شو هاپ هاپ نبی
یعنی چه که هر دِمون کُـرَل ایرَن مِنِه کافی شاپ؟
به خدا مو نیتُرُوم هیچی نِـگُوم
✔
ِرومزی وری بیو
زی بیو ، وری بیو ؛ دِسِمه بِـگِر
ای رومز ؛ نِـه رومزِه وُو می قدیم !!
سیچه غفلت کِردیم؟
✔️
روزگارمون گذشت
دل مون پیر وُوبی
بَـسکے دلگیر وُوبی
دل مون وِه زندگی سیر وُوبی
سرزمین مادری نابودِ نابود ُوُوبی
ولی مُو : کوتـا نیام
مو ایخُوم وِه خُوم بیام
👇🏻
« سرزمین مادری »
حواسُوم ری جاشِه
دوباره نیبازِمِت
دوباره با جونِ دل ایسازِمِت
یه طوری ایسازِمِت
که وِه مُو بلند بِگی : آ سیف اله بنازِمِت
✔
گوش کنین وِه حرفِ مُـو
مُو ایخُوم با گل نـاز رومزے :
بِـرِیُـوم خوشه چینے😭
خوشه چینے گندمَـل 🌾
👇🏻
بِـرِیُـوم تِـکِـه چینے
دُمبالِ هَمو گِلِه گا 😔 🐄
✔️
با احترام
سیف الله احسانی
صبح جمعه
۱۳۹۵٫۱۱٫۱۵
*****
13 - بیویین ... بیویین
یه شعر رومزی هدیه به تموم رومزیلِ اصیل و قدیمی مخصوصا اونونی که تعطیلات نوروز تشریف اَوُردِن رومز .... دلوم ایخِه حسوبی خَشِ شون بیایِه وَش
⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️
«بیویین ... بیویین»
اینجو «رومزه» که شُو و روز وِلوله برپاست
بیویین بیویین
«رومز» بخدا مَهلی خَشِه جون و دل ماست
بیویین بیویین
مُو شهر ندیدُوم ایچِنُو سُوز و بُهُوری
ای شهرَه خدا خُوش ایچِنُو سُوز بیاراست
بیویین بیویین
وِه سُلطونِوا وُ مربچه، بُغدک و کیمَه
هی گُل وِه زمین چِنگ ایزنِه، یار همینجاست
بیویین بیویین
هر روز اگر کُمِت پِتی بی، همه چی هی
نونِ گِردِه وُ، نون بَلبَلی با کره وُو ماست
بیویین بیویین
هر چی تو بِخی، وِه او خدا گیرِت ایایِه
یُو لطفِ خدایه بخدا که اینجُو غوغاست
بیویین بیویین
پَرپین و کُرات و باقِلَه، تولِه وُ ریحون
اینجو رومزه؟ یا که سمرقند و بُخاراست؟
بیویین بیویین
آش طولِه ای و آش باقلَه ؛ وُو اُوتَماتَه
«شُلَه دوقَلَه»؛ «گِمنَه» دلُم هَمَش یُونِه خواست
بیویین بیویین
از سیر و پیازش تو نپرس ؛ « 3 راهی کیمَه»
اُونجُو چه شلوغِه مشتری ؛از چپ و از راست
بیویین بیویی
«رودخونه عَلا» سیلَش کنین، چِقَه قشنگه
هی فکر ایکنین که رومزه؟ یا اینجو دریاست؟
بیویین بیویین
وِه زِمینَلِ دیدونی و مَتویی و کایِد علی خون
دِلِمِه نی کَنُوم وِه مَردُمش، بی کم و بی کاست
بیویین بیویین
« رومز » به خدا خیلی خَشِه با مردمونِش
اینجُو مردُمِش مَهلی خوبِن، ساده و روراست
بیویین بیویین
« رومز » به خدا : وجب وجب خاکِش طِلایِه
یُو شهرِ خُومِه : شهرِ مُو وُو یارِ دلآراست
بیویین بیویین
آی رومزیَل سیچه دیَه رومز نیویین نیویین؟
«جون سیف اله» زیتر بیون رومز چه زیباست!
بیویین بیویین
با ستایش بسیار
سراینده: سیف الله احسانی
صُبِ شنبه: 96/1/12
زِرِ کُنارَلِ سی فرج
ارسال سی تموم رومزیای عزیز
*****
12 - بازار رضاخونی رومز
✍🏻🍃بازار رضا خُونے رومز 🍃✍🏻
✍🏻
رومزےعزیز :
پیشاپیش : عید همه مون مبارک
✍🏻🍃✍🏻
👇🏻
یادم هست :
هواےبازار رضاخانے
همیشه تازه ےِ تازه بود
خیلے ها گوش شان به رادیو
و
ویولونِ خداوندگار روح و روانم :
[ اعلیحضرت پرویزخان یاحقے ] بود
و به برنامه گل هاےرنگارنگ
و
بـزم شـاعران
👇🏻
آن روزها همه ےِ رٶیاهاےما
در بازار رضاخانے جارےبود
گویے
به غیر از صداے خوشحالے مردم
همه صداها انگار بسته بود
✍🏻🍃✍🏻
👇🏻
خدایا قربون کرم و جلالت :
سیخ هاےکباب حجے سیف الله صاحب
و عطر و بوےچربے
بازار رضاخانےرو
به بهترین معشوق ما تبدیل کرده بود
سه سیخ کباب با نوشابه فونتا
پنج تومن [ پنج تا تک تومنے ]
خاطرم هس حجےسیف الله
کباب ها رو لاے نون
و با سینےرویے و نوشابه
و با احترام رو میز مےگذاشت
و مےگفت :
پیاز بیاروم سے تون؟
و ما با خنده مےگفتیم :
اصل کارے پیازه 😀
و او مےخندید و ما غش مےکردیم
و دلامون ریسه مےرفت
✍🏻🍃
👇🏻
آن سال ها
بازار رضاخانے رومز
حال و هوایےداشت نگفتنے
ضربآهنگِ تالاق و تولوقِ ظروفِ رویے
دکان سوزنگر و مسگریان
تنها صدایےبود که دم به دقیقه
از رادیو بازار پخش مےشد
و همه را مست مےکرد
خدا مےداند چقدر عاشق این صدا بودم
این صداےنوازشگر
و بوےکباب حجےسیف الله
با هم هوس مےساختند
و حواس مرا پرت مےکردند
کمےآنطرف تر
اُوس حسن خیاط
صندلےهاے فرسوده اش را
بیرون مےگذاشت
تا رفیقَلِش بشینِن و چاے بنوشند
و گپےبزنند و خلوتےکنند
اُوس حسن
همزمان کوک عید مےنواخت
و لباس عید مےدوخت
در آن فضاے عطرآگین و خاطره ساز
خداوکیلے هیچ ماشینے بوق نمےزد
همه مردم آرام بودند
کمترین بےحرمتےنبود
ظهر که مےشد
تماشایےبود دیدن مادرانےکه چارقدشان
بوےبابونه مےداد
و همزمان
دختران مدرسه که نگاه نجیب شان
به کف بازار لبخند مےزد
همچنان از مغازه مِش مَندِسَن بیامرزے
و عبدالرسول سرایے
سرگرم خرید لاتِلقوم و فِتِرمَه
و خامه و مشکل گشا بودند
واے واے واے :
از بوےعطارے حجےگلابے
که دیگه نگو و نپرس!!
چون تموم راه رو پر کرده بود
و آن عطر و بوےخوش
تا چند مغازه آنطرف تر
همراهت مےآمد
باور کنین :
در آن شرایط پر از شیدایے
دل کندن از صداے ضربآهنگ سوزنگر
واقعا کار من نبود
لامصب : هےدلم را مےبرد
و من : هے لذت مےبردم
کمے جلوتر
مِش عبدالکریم امیرے
کنار حجےکمرے نشسته بود .
آن دو
مشغول صرف چاے ☕
با چند حبه قند بودند
و
از روزهاے خوب مےگفتند
به آن ها سلام کردم
و دوباره
هوس کباب هاےحجےسیف الله
بدجور زد به سرم
آخر هر چه کردم
نتوانستم از بازار رضاخانے
دل بکَنَم
🍃✍🏻
👇🏻
سال ها گذشت
اما مردم قدیم شهرم
هنوز هم
آن بازار باشکوه را
مزین به همان نام بابرکت مےشناسند :
👇🏻
[ بــازار رضـاخُـونے ]
🍃✍🏻
با احترام
سیـف الله احسـانے
۱۴۰۰٫۱۲٫۲۸
صُبِ زے
🍃✍🏻 ✍🏻🍃
*****
11 - من رومزی هستم
مـن رومـزی هستم 💥🌲
🌲
با کسب اجازه از کاکام :
منصورخان معتمدی
💥
و
یادی از یک یار آشنا
هدیه به ادیب و سخنور بزرگ رامهرمز :
پدر گلرویم :
« عالیجناب جواد خان ضیایی »
💥
🌲💥 بــاغ پـری 💥🌲
👇🏻
من رومزی هستم
من کیمه ای هستم
اهل دلم : آری
اهل دلی از « آستریک » هستم
دیوانه و دلداده ام ؛ من عاشق و شیدا
من عاشق رامهرمزم ؛ پیدا و ناپیدا
اهل دلی از شهر رامهرمز
از شهر رودخونه علا و باقلا ؛ نعنا
شهر نجابت ها ؛ اصالت های پرمعنا
از شهر عطر پونه ها و باغ زردآلو
شهری که باید خاک پاکش را به جان بوسید
شهری که در آن عشق می رویید
شهر کُنار و بید
شهر انار سرخ __ شهر گل ریحون
شهری پر از عطر خوش پرپین و بادمجون
🌲💥
شهری پر از بلبل ؛ کبوترها ؛ پرستوها
شهری پر از دشت شقایق ها و شب بوها
شهری پر از بوی خوش چمپا و بابونه
ای گل دمی بنشین کنار جو ؛ بچین پونه
َشهری پر از لیلق
پر از آب و پر از حوضک
هم شهر تیترمون و دراج و قَلاسُوزَک
شهری پر از سبزی ؛ پر از باغات
شهری پر از انگور ؛ پر از سابات
شهری که همواره زنانش مرد و مردانه
هی کار کردند پا به پای مرد : جانانه
🌲💥
اینجا همیشه کوچه هایش بوی ( گِل ) می داد
مادر همیشه دست من خرما ُو ( فِل ) می داد
شهری پر از صد درد ناگفته
شهر شهیدان به خون خفته
شهری که خاکش چون طلا بوده
شهری که از اول همیشه باصفا بوده
شهری که بوی خیش و آخون و ( دِرین ) دارد
شهری که جای صد هزاران آفرین دارد
شهری پر از بیشه پر از نیزار پر از آهو
شهری پر از باغ و پر از سبزی پر از کاهو
🌲💥
اینجا همیشه :
بوی ناب فاش نارنج مست مستم کرد
بوی خوش دامانت ای گل می پرستم کرد
من عاشقم عاشق
من عاشقم رامهرمزم ایدوست
شهری که بوی «راخدا» و «کَرُم اله» دارد
شهری که یک عاشق به نام «سیف اله» دارد
گر چه گنهکارم ولی روزی همینجا
پاک خواهم شد
پای کُنارل سی فرج روزی عزیزان
خاک خواهم شد
🌲💥
من دوست دارم رنگ چشمان تو را : باری
من عاشقم ؛ من عاشق رامهرمزم : آری
ایدوست اینجا ریشه دارم من
بازم خیال کوه و دشت و بیشه دارم من
من « رومزی » هستم
من « کیمه ای » هستم
اهل دلی از « آستریک » هستم
یادش بخیر ایدوست جاخرمنی کیمَه
شبهای بارونی ؛ زمستونی ؛ تش و هیمَه
🌲💥
راستی ؛؛ آن روزگار خوش
بالای جاخرمن :
با دختر زیبای رامهرمز دویدی تو ؟
« باغ پری » را هیچ از نزدیک دیدی تو ؟
🌲💥
با احترام
سیف الله احسانی
97/7/23
عصر دوشنبه
💥🌲💥
*****
دهمین سروده شاعر خوش ذوق و با احساس شهرمان را با نام تصنیف زیبای ( دانی دانی دانی . شوگله شوگه ) تقدیم حضور علاقه مندان می نماییم . برداشت بنده از این تصنیف محلی که استاد سیف الله احسانی کلمه به کلمه ی آن را با عشق در کنار هم جا داده اند ، یاد آور فرهنگی است که مرور زمان هم از ارزش آن کم ننموده است . گرچه در گذر زمان به فراموشی سپرده شده ولی شاعر عزیز ما هنرمندانه و عاشقانه با حفظ معنی و مفهوم آن ، نغمه پردازی کرده که نظر عزیزان را به خوانش و بهره گیری از این نمونه شعر و ادب رومزی جلب می کنم .
تصنیف زیبای
( دانی دانی دانی . شُوگِلِه شوگَه )
🇮🇷
به افتخار همه رومزیل عزیز
و به یاد قدیمل
🇮🇷👏🇮🇷👏🇮🇷
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
بارون تُوک ایکه ؛ داخله نُوگَه
🇮🇷
قدیمل با چمپا ؛ سه چار پیالَه
آش تولَـه ایپوختن ؛ شُو مِنِه چالَه
دانی دانی دانی ؛ شُوگِلِه شوگُه
🇮🇷
اوشیرَه منه پوتیل ؛ تش منه چاله
ایرفتن عروسی ؛ با کل و گالَه
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
سیلِندِ گاز نبی ؛ منه حونِه خاله
پشکل و چاله بی ؛ چو وُو تپاله
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
اوپُوشی ایکردن ؛ تا خاک بخُوسِه
بو خاکِ کوچه ؛ بِخترِه کلوسه
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
عروسه اینادِن ؛ منه گُوری اسبی
ایرفتیم وه دینداش ؛ مهلی ایچسبی
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
اسپند دید ایکردن ؛ شو حنابندون
عسل و چویی بی ؛ کتلی و قندون
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
تا هف شو وو هف روز ؛ ساز و دهل بی
لباسل مون کثیف ؛ پُـرِ خاک و خل بی
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
جومه نو ندوشتیم ؛ تمبون دردَه
خاکه قند ایخردیم ؛ با نون گِردَه
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
یه تمبونی داشتن ؛ تا سال بعدی
فرزاد و بیژن و ؛ کورش و مَهدی
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
یه تختی منه سرا ؛ کنار میشَل
خَتَکَه ایکُوشتن ؛ سی قوم و خویشَل
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
گایله ایدُوختن ؛ همه هُومسایَل
گلو هم پوز ایکه ؛ وه شیر گایَل
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
سه هفته تولکی ؛ بعدش شامونگشت
نونسوم کونجنا ؛ بُومَه گودیم گشت
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
کرِنا ؛ چوبوزی ؛ یادش وه خیر بای
کرم اله خطیبی ؛ نینارا نینای نای
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
کرم الله بیو ؛ سازه هوفَش کن
تش و دید و منقل ؛ زغاله تش کن
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
ممدِه دوتلی ؛ یار مهربونش
خطیرش ری کولش ؛ با خیزرونش
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
یاد صفدر وه خیر ؛ منه بنه قیطاس
ایرم سر مزارش ؛ هر پی دلوم خواس
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
کرنا ضربعلی ؛ تا صب اینولی
ری زمین خولی ! کو فرش و قولی؟
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
گاوختی هم ( اوبول ) با ( نورالله ) بی
اوسوکه عروسی ؛ ( آ بیت الله ) بی
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
اسب زین ایکردن ؛ عروس سوارش
دوما هم سوار خر ؛ توشمال کنارش
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
با تمبونه غری ؛ رفتن نهاشون
پیلِه خیرد ایرِختن ؛ منه سر دوتاشون
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
نه موشین عروس بی ؛ نه فیلم و گوشی
کتلی سر چاله ؛ تا صب ایجوشی
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
نه ( تالار موج ) بی ؛ نه برج میلاد
حیفه ساز و دهل ؛ وش نکنی یاد
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
کروات ایزی (خان ) ؛ پیپ منه دُهونِش
سگشم نهاش بی ؛ سیلِه پاپیونش
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
ده نفر وه دینداش ؛ ایره عروسی
نه ( پلاک اروند ) ؛ نه اتوبوسی
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
مش خیبر ایرقصی ؛ با چارتا دسمال
کمرَه غِر ایداد ؛ با ساز توشمال
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
زیتری خش بیدیم ؛ با اوتماته
قربون خدا وُو دختره تاته
دانی دانی دانی ؛ شوگله شوگه
🇮🇷
بَلبَلی ایپوختن ؛ با نون تیری
مِنِه تنیر نونی ؛ آرد و خمیری
دانی دانی دانی شوگله شوگه
🇮🇷
بو عزیز جونوم ؛ جات منه بهشته
مو هَنی داغُوم سیت ؛ یو سرنوشته
🇮🇷
کوچکتر از همه
سیف الله . احسانی
۱۳۹۵٫۵٫۱۳
چارشنبه شو
*****
«« مفاخر رامهرمز »»
« دکتر عبدالجلیل کلانتر »
🎵 🎵 🎵
چند بیتی در تجلیل از زحمات استاد بزرگوار و ارزشمند :
دکتر عبدالجلیل کلانتر
به پاس محبت قشنگی که همه ساله به اتفاق همکاران و دوستان گلش ب همشهریانم داشته و دارند.
🎵
« مرحبا : دکتر کلانتر »
🎵
مرحبا دکتر کلانتر ؛ مرحبا : گل کاشتی
خلق را از جنس احساس خودت پنداشتی
در رهِ خدمت به شهرم ؛ گامها برداشتی
پرچم عشق و صفا ؛ بر بامِ شهر افراشتی
مرحبا دکتر کلانتر ؛ مرحبا : گل کاشتی
🎵
عشق مایی جانفزایی ؛ دلبری عبدالجلیل
زاده ی ِ شهر منی تو ؛ هم نجیب و هم اصیل
عشق را هم ترجمانی هم نشانی هم دلیل
کعبه ای دیگر بنا کن ؛ در دلم همچون خلیل
مرحبا دکتر کلانتر ؛ مرحبا : گل کاشتی
🎵
گوشه یِ چشمِ تو ایگل ؛ خانقاهِ شهر ماست
دست هایِ مهربانت ؛ سرپناهِ شهر ماست
داستانِ یوسفِ مصری ؛ غمِ جانکاهِ ماست
به عزیزی میرسد هرکس که در این چاهِ ماست
مرحبا دکتر کلانتر ؛ مرحبا : گل کاشتی
🎵
روز و شب در انتظارت ؛ بیتو گشتم جان به لب
صد ترانه می سرایم من ز شوقت روز و شب
سوختم از اشتیاقت ؛ تار و پودم کرده تب
تا به کی از آتش هجران بسوزم ای عجب !! ؟
مرحبا دکتر کلانتر ؛ مرحبا : گل کاشتی
🎵
یا چو شمع خانه ات یادی از این پروانه کن
یا مرا پیمانه ای مهمانِ صاحبخانه کن
یا زِ پا زنجیر بگشا ؛ یا مرا دیوانه کن
یا مرا از خود بِبَر ؛ یا خویش را بیگانه کن
مرحبا دکتر کلانتر ؛ مرحبا : گل کاشتی
🎵
افتخار شهر مایی ؛ جز تو دیگر کیست کیست؟
بهترازتو کیست جانا؛ بهترازتو چیست چیست؟
مرحبا بر تو عزیزم ؛ جز تو یاری نیست نیست
مرحبا دکتر کلانتر ؛ نمره ات شد بیست بیست
مرحبا دکتر کلانتر ؛ مرحبا : گل کاشتی
🎵
با احترام
سیف الله . احسانی
تاریخ سرایش
صبحِ آدینه : 95/9/26
کپی و اشتراک گذاری برای تموم رومزیهای عزیز : آزاد
*****
✍️🌳 رامهــــــــرمز ✍️🌳
به افتخار رومزیل عزیز
💦🌳
👇🏻
رامهــــــرمز 👇🏻
پر بود از عاشقانه ها
عــــــــاشقانه هایے :
با طعم نون تیرے و نون بَلبَلے
دستپخت مادر
عاشقانه هایے از جنس سبزے خورشتے
همان سبزے هاے معطرے که
وسط کوچه
با همسایه ها پاک مے کردند
و همزمان در موردِ :
بله برون و شیربهاے دختر کَل نظر
گپ مے زدند
عاشقانه هایے :
از جنس هُبانَه و سنگ آسک
عاشقانه هایے که
رنگ و بوے تُل ناردونگے
و قلعــــه دا وُو دُدَر داشتند
با طعم نون گِرده شـــاطر خســرو
رامــــــــهرمز :
طعـــــم عشــق داشت
مزه اے شبیه زردآلوها
و انارهاے رسیده بنه ملا احمد
چیزے مثل مزه تیتَرنه ها و لگجے هاے باغ بوقدرت بایمانے
چیزے شبیه بوے خوش پرپین و ریحون بخیلات پلیمے ها و سبزیکارهاے انتهاے خیابون دهقان
همرنگ گنـدمزارهاے اوتارو
و غارچِلِدون بالاے کُنارِلِ سے فرج
و دوباغونلِ کیمَه
و گلدسته هاے بے بے تاج
و
آواے دلنشین مرحوم حسین سراج
و صداے ملکوتے سے مَندلے بیامرزے
🌳💦
رامهرمز : پر بود از عاشقانه هایے
که تو دل بازار رضاخانے موج مے زد
بازارے که هنوز
عطر و بوے مرحوم مَندَل
در آن مے پیچد
و بوے خرماے کبکاب رحیم پشمے
و عطر کوبیده حجے سیف اله صاحب
و
بستنے حصیرے ممدحسین قناد
و بوے آجیل و تخمک و نقل و نبات
و سرشیر مِش مَندِسَن بیامرزے
و طعم شیرین لاتِلقوم
و خامه هاے عبدالرسول سرایے
و
تالاق و تولوق ظروف رویے سوزنگر و مسگریان
و زولبیا بامیه مرحوم رستم پور
و
عکس هاے هنرے حسین عکاس عزیز
💦🌳
👇🏻
رامهرمز پر بود از عاشقانه هایے که :
بوے شیر تازه دوشیده مے داد
شیر گاو همسایه مون مِش خاتون
عاشقانه هایے با طعم آبگوشت مادر
آبگوشتے که هر روز روے چاله آتش
بار مے گذاشت
عاشقانه هایے :
از جنس رادیو قدیمے پدر
و صداے پر از پارازیت بے بے سے
و رادیو اسرائیل ک هر شب گوش
مے داد
عاشقانه هایے به رنگ چاے آتیشے
که ما هم تماشاگر لبخند گرم
و متل هاے قدیمے پدر بودیم
و نواے فلوت دلربا
و نغمات پرمعنا و فولکولوریکے که
زمزمه مے کرد
کمے آنطرفتر :
زیر بارانے که هفت شب و هفت روز طول مے کشید صداے زنگوله
و بع بع بره ها و مع مع بزغاله ها
به گوش مے رسید
رامهرمز بود و
ساز نوستالژیک اعلیحضرت کرم الله
که دل را
به عالم معنا و بے کرانه ها گره مے زد
سازے که :
دل هاے پدران ما را گرم مے کرد
عــاشق تر مے کرد
عــاشق زندگے ⬅️ [در عین ندارے]
عــــاشق خونه و خونواده
ســــازے که از دل بر مے آمد
و بــــر دل مــــے نشست
سازے که ناخورده شراب مستت
مے کرد
سازے که از ایتارو تا اوتارو
و
از اوتارو تا ایتارو مے رسید
رامـــــــــــهرمز :
هنوز هم بوے عشق دارد
بوے دانشمند محبوب قلبم :
دکتر کــــــــامــیاب صمیــمـــے
و بوے :
پروفسور عبدالجلیل خان کـــلانتر
رومـــــــــز من هنوز هم :
شمعدانے هایش گل مے دهند
کاکایوسف هایش عاشق مے شوند
جیرجیرک هایش مے خوانند
ماهش تابان است
و ستاره هایش چشمک زنان
هنوز هم :
کوچه هایش مرا در آغوش مے کشند
شهرے پر از عاشقانه هاے زیبا
آمیخته به :
رد پاے شهید سید نورالدین موسوے
شهید داریــــوش زنـگنــــه
شهید عبدالستار قنواتے پور
و رفقاے خوبم :
شهید ممــــد خـــــورشیدے
و شهید مــــــوسے اکبــــرے
رامــــــهرمز : پاره تن من است
با احترام
سیـــف الله احســــانے
۹۹٫۱۱٫۲
زِرِکُنــارِلِ سے فــرج
*****
🌳باغل قدیمے رومــز 🌳
گشت و گذارےمِنِه باغلِ قدیمی رومز
🌳🌳
👇🏻
گذشتِ سـال هـا نـابـودمـون کِه
جـفاے روزگـار داغــون مـون کِه
پِـه کو او حـال و روز خَـش رفیقل؟
چـویے مِـنـه کِـتِلے رے تَـش رفیقل!!
هَـنـے هـم قــاتُــوقِ مُـو اُوتـِلیـتِـه
ســرُم وِه داغ دنـیـا ریـتِ ریـتِـه
دیَـه بـویـے وِه سُــوبـات و کـپر نـے
کسـے وِه حـال رومــز بـاخـبـر نـے!!
قـدیمل سـے یکیـدون تُــو ایـکِـردیم
ایـرفتیم [ آب نـما ] شِـنُو ایـکِـردیم
دلُـوم سـے بـاغـلِ رومــز ایـسوسِه
دلـوم چـن سـاله کـه داره ایـپوسِه
وِه بـاغـل شـهـرمـون یـادت ایـایِـه؟
گمـونُـوم نـَه تـو هیچ یـادت نیایِه!!
پِـه کو بـاغ پـرے؟ بـاغ صادق آباد؟
همـش رفتـن وِه بــاد اےدادِ بـےداد!!
خبر دُورے وِه اوتـارو وُو نـوشاد
وِه روزرد و دهیـور و رستم آبـاد؟
وِه جـوےِآسـیـو هیـچے ایـدونے؟
وِه مـالکاید : کمتوله یا دیـدونے؟
وِه بـاغـات تلبرمے کے چه دونـه!!
زمیـنلِ بـاغ سمـیع مَـهـلے گـرونِه!!
وِه بـاغِ کَـل اِبِـل وُو بـاغِ خُـونے!!
وِه بـاغِ بـوقدرت ، بـاغ بـایمُونے!!
مِـنِـه بـاغـلِ کیمـه گـل انــار بـے
پـر از انـگور و زردُولے ، کُنـار بے
رطب پـرِ بـاغ قـربـون هرمزے بے
یـه عمـرےکارمـون انگور دُزے بے
کـل اِبــرام داد ایــزے کـار دُزَل بے
مِـش عیـدے ایگُـو نـه ! کـار بـُزَل بے
درخـتـل پـرتقـال : شکـوفـه نــارنج
کِنارِ گل نِشَـهـسُوم گـوشه یے دنج
چـغـاله بـو خَشِش مَـهـلے فراوون
کِنارِ جـو گپـو ، سـایـه دوبـاغون
درختِ تیت و خرماش بےنظیر بے
همش مِنِه باغ هولوم کل بشیر بے
رطب ، خارک و دیرےمون تمیز بے
بهشت مِنِه باغ خالَم دےعزیز بے
گَزَر ، آلو ، شلیل و بِـه وُو انجیر
باغل چَسبِسِه بیدِن مثلِ زنجیر
کِـدے ، تـیـتَـرنه و سـیـر و تـمـاتَه
مِـنِـه بـاغِ خُـومـون و بـاغِ تــاتَـه
ایـقَـه لیــمو شـرینَل مِــزِه داشتن !!
ایرفتیم سیب دِزے کارےنداشتن
کموتر شاپلیشک : بنگشت و دراج
همـه او خاطـرات رفتن وِه تـاراج
وِه بـاغـاتِ بُـنِـه کـایِـد عـلیـخـون
درختـل بِـنـیُـو وُو بیـدِ مجـنـون
چِـقَه مَـرپینه مِـنِه صحرا ایکاشتن
کَـغـا و کُـلـکُـلیتـان تـیـلِه داشـتن
چِـقَـه چـال کـمـوتـر ، چـال بلـبـل
ایمُردیم مِنِه باغلِ مون وِه بو گل
سے باغل سرطا دارُوم ایسوسُوم
دلُوم خَش بے وِه او مرغ و خروسُوم
هـواے بـوصـدے مَـهـلے خُـنُـک بے
مُـلامـوسـے بـیـامـرزے چـه رُک بے
حجےبارون و باغش حرف نداشتن
مِـنِـه بـاغ اَفـسِیِد انگـور ایکـاشـتن
بُـنـه مُـلا احـمـد ، بــاغـل بـهــاره
بـنه آخـــونـد دیَـه بــاغـے نـداره
نه بـاغ واسـا وُو نـه صداے بلبل
مُـونَه بِلین بـرم صـحرا وِه پـے گل
👇🏻
اگر دنیـاےِ امـروز وَرکَـنُوم مُـو
وِه رومـز به خدا دل نیکنُوم مُو 😔
🌳
با احترام
سیـف الله احسـانے
۱۳۹۵٫۵٫۸
زِرِ کُنارِلِ سےفرج
*****
🌳 جوآسیو 🌴🌳
🌳
با کسب اجازه از :
اهالی محترم رامهرمز
🌴🍎🍇
👇🏻
یاد جوآ سیو : به خیر بادا
تاریخ رامهرمز در آنجا ریشه ها دارد
بر مردمان آن محله عشق می ورزم
من خوب یادم هست :
از پیرمردِ آسیابانش
هم از شریفی و ملا بندر و اُوس یونس
آنجا پر از جو و پر از باغات
دل مست می شد از نسیمِ سایه سابات
باغات آنجا پر ز عطر و بویِ نعنا بود
آنجا اصالت بود و معنا بود
یادش به خیر ای یار
یادش به خیر : جویِ خَرَه ؛ جویِ ملا بندر
یادش به خیر : جویِ دولِنگَه
جو حموم و کاحسین و : جو امام جعفر
یادش به خیر باغ حجی احمد
باغِ ملازاهد : با باغِ دی زهرَه
باغی که پر بود از صدای شاد بلبل ها
باغی پر از عطر خوش گل ها
دی زهرَه بود و کتری و چاله
پای درخت سیب : آن زن زنِ خوشرو
هی چای دم میکرد
هر لحظه بوی دود و عطر هیزم سوخته
که هردم چِلیک چِلیک می کرد
آن لحظه در سایه
فقط فنجان چایِ داغ می چسبید
☕🌳🍇🍏
از باغِ « بُوروت کو » و باغِ جعفرِ زارع
چه گویم من؟
میرزا فرج باغش همیشه سبز و عالی بود
سایه درختان شور و حالی بود
هر دم مجالی بود
در سر خیالی بود وصالی بود
گاهی میان باغ _ گه بر سرِ دیوار
گه دزدی از انگور و زردآلو 🍋😂
گاهی انار سرخ یا آلو
آنجا همیشه در حضور آب آبادی
بیداد می کرد دم به دم عطر گل پونه
« باغِ نبی » پر بود : پر از گل های بابونه
باغی پر از پرچین
آری حکایت دارد آنجا : تلخ یا شیرین
مَش مَندَلی :
باغش به چشمانت گره می خُورد
حجی مَقُلی :
باغش خدایی دل ز دل می بُرد
از باغ طاووسی
و باغ دی غلام و باغ سیفی
هیچ یادت هست؟
باغی که در آن عشق می روئید
باغی که باید خاک پاکش را سحر بوئید
یا خاطراتش را به جان بوسید
از عطر سیبِ تُرش چه گویم من؟
غیر از گل سرخ انار ای یار چه بویم من؟
از بوی ناب فاش نارنجش دلم مدهوش
دل در پیِ صد فِرفِروکِ شاد و بازیگوش
🌳🍋🍎🍇
از باغ سرسبزِ : میرزا پرویز
و باغ شُورگِلا ثابتی و جعفریان
از باغ مِش یوسُف وُو بو نادر
چیزی تو می دانی؟
باغ کبوترها ؛ پرستوها
یا باغ ریحان ها و کاهوها
باغ عسل ها ؛ باغ کندوها
باغی پر از نارنج و نخل و توت و لیموها
باغی پر از عطر خوش و دلچسب زردآلو
باغی پر از غوره ؛ پر از انجیر با شب بو
من با توأم ای گل :
رفتی کِنارِ جو ؟
پای درختِ سیبِ ترشِ «باغ بُوروت کو»؟
تو هیچ یادت هست ؟ : 👇🏻
از رمز و راز عاشقی های گل پیچک؟
پچ پچ کنان : با شاخه انگور
در پای جوی آب آبادی!!
یا بر سر دیوار
کز عاشقی می گفت؟
ای کاش می دیدی
رقص گل پیچک که مستانه
از شوق می خندید و می رقصید
🍎🍇🌳
آری قدیمی ها :
هرگز نمی خواستند : بد باشند
پای زلال آب
یا زیر نور چشمه مهتاب
آن ها همیشه با خدا بودند
با خنده یِ گل شعر می گفتند
سایه درخت توت : با عشق می رفتند
آن ها همیشه بهترین بودند
از بس اصیل و نازنین بودند
با احترام :
سیف الله احسانی
99/3/8
زِرِ کُنارِلِ سی فرج
🌴
به افتخار جوآسیویی های عزیز
****
تا کنون سروده های ( بلبل عاشق ، خاطرات رامهرمز ، باغ ملک ممد ، دهاتل رومز و گنا ه دارن به قرآن ) از این شاعر پر احساس شهرمان تقدیم گردید . اما نکته ای که با خواندن ( گناه دارن به قرآن ) به ذهن بنده رسید ، چنین سروده زیبایی که به دوران کودکی افرادی مانند من بر میگردد و یادآور خاطره هایی است که زندگی کودکانه ما را شکل داده اند ، برای نوجوان و جوان امروزی نا شناخته است . برای رفع این مشکل ، پیشنهاد این کوچک شما این است که شاعران گرانقدر و دلسوز و خوانندگان گرامی با ترسیم نمایی از این فضاهایی که در سروده ها حاکم هستند و تکرار هم نخواهند شد ، تا اندازه ای خواننده را در آن حال و هوای شعری قراردهیم .
برای نمونه عبارت ( سوک سوک بوزی نکردن ) جوان امروزی با آن بیگانه است و می طلبد که ما همزمان این بازی مورد علاقه نسل گذشته را تعریف و ترسیم کنیم . زیرا تصور بنده اینست که ساقه های نوک تیز گندم را ( سوک ) می گفتند . به همین دلیل جوانان و نوجوانان از شاخه های هرس شده درختان و تراشیدن نوک آنها ( سوک ) درست می کردند . پس از بارش باران که زمین ها گل می شدند ، نوجوانان با همراه داشتن سوک های خود ، گردهم می آمدند و هر کس با تمام توان سوک خودرا برزمین گل شده می زد تا در گل فرو رود . پس از اینکه همه سوک های خود را بر زمین می زدند ، اندازه در گل فرو رفتن هر سوک را اندازه گیری و فردی که بیشترین سطح از سوکش را در زمین فرو برده بود ، برنده بازی ( سوک سوک بوزی ) شناخته و تشویق می کردند و این بازی با شوخی های کودکانه از نو آغاز می شد .
تا آنجایی که به خاطر دارم علاوه بر بازی گروهی ( سوک سوک ) ، روش دونفره هم مورد توجه نوجوانان بود . شیوه بازی دو نفره بدین گونه بود که یکی از دو نوجوان ، سوک خودرا با قدرت به زمین می کوبید و نفر دوم بایدبا مهارت و توان بیشتری سوک خودرا در کنار سوک نفر اول بر زمین زده تا آنرا بر زمین بخواباند . در صورت موفق نشدن ، نفر اول این عمل را انجام می داد . این مبارزه تا بر زمین افتادن یکی از دو سوک ادامه داشت تا شخص پیروز معلوم و مورد تشویق حاضران قرارگیرد .
با لهجه شیرین رومزی
هدیه به :
دوستداران فرهنگ و ادب رومز
( شهر عشق و ادب )
((تقدیم به بچیلمون ))
* گناه دارن ب قرآن *
دلم سی بچیلمون هی ایسوسه
خوت ایدونی دلوم داره ایپوسه
دلوم ایسوسه که کیفی نکردن
جومه منه باغ و جا خرمن ندردن
( شنو ) منه رو نکردن
( مله ) منه جو نکردن
نه که دیدن نه پوغه
نه مشکی و نه دوغه
نه کشکی و نه دویی
نه هم پیشقاب رویی
سوک سوک بوزی نکردن
مونه روضی نکردن
دلوم ایسوسه سیشون
بیون ببوسیم ریشون
***
* گنا دارن بقرآن *
دلوم ایسوسه و چی منه دسوم نی
کسی دلواپسوم نی
نه باغی و نه جویی
نکردن هیچ شنو منه ( جو غرویی )
وو یا منه ( جو گپویی )
نرفتن سر کنار ، کنار بچینن
نرفتن سر جو ، تا صب بشینن
نهوبی که یه شو ( متل ) بخونن
نهوبی که خر بی جل برونن
ندیدن جون خوم اصلا ندیدن
نه زردولی ، نه نیمبول
نه خردن منه باغ لول
نه بز دیدن نه میشی
نه آخونی نه خیشی
نه خر دیدن نه اوسار
نه کفتار و نه سگ هار
نه بق دیدن نه مویی
وو نه ( دفتر کوهی )
( قلم پرچمی ) اصلا ندیدن
خوت ایدونی که سوزی هم نچیندن
نه جاخرمن نه گودال
نه ( گالا پشت ) ، کرنجال
دلوم ایسوسه سیشون
بیوم ببوسیم ریشون
***
همش ماشین اروند
همش آژانس (شهروند )
همش تانگو وو واتسآپ
همش سلفی ، فتوشاپ
همش گوشی ، همش نت
بلم نیدن ، نه هم جت
همش مسیج ، همش چت
ندیدن عمرشون بط
دلم ایسوسه سیشون
بیون ببوسیم ریشون
***
* گناه دارن بقرآن *
همش پیتزا ، فلافل
کونجو دیدن شل وگل ؟؟
نیدونن که چنه چمدون و ساکل
نرفتن بخدا منه خل و خاکل
ندیدن جون خوت اصلا ندیدن
نه ژیان و نه گاراج
همش گاج و همش گاج
قلم چی ، گزینه دو
دلت بسوسه سی مو
ندیدن غوچ و طوره
ندیدن گا وو بوره
نخردن تیت و غوره
لوی اصلا نخردن
نرفتن منه دوباغون هی بگردن
نه ممد دوتلی ، نه ، کرم الله
همش تالار و ارگ ، جون سیف الله
دلوم ایسوسه سیشون
بیون ببوسیم سیشون
* گناه دارن بقرآن *
سراینده : سیف الله احسانی
شامگاه شنبه 27 / 3 / 1396
ضمن حفظ امونتدوری لطفا بسی کنین :
سی تک تک رومزیل عزیز که زبون مادری و فرهنگ رومزه ،
هنی هنی دوس دارن
لطفا دس کاری نشه ، مدمون
معانی کلمه ها و مکان های به کار برده شده در شعر ( گنا دارن بقرآن )
که = کاه
پوغه = اضافه ساقه برنج که رو جاخرمن باقی می ماند
بق = قورباقه
مویی = ماهی
دفتر کوهی = دفتر کاهی
گالاپشت = لاک پشت
کرنجال = خرچنگ
دهاتل رومز
به افتخار خومون ، بچیل دهات
دهاتل رومز
( دهات عسلو ) سی مو عزیزه
هنی سرکهکی می گل تمیزه
قدیمل منه دهات ، با داس و با بیل
همه جون ایکندن سی دو ریال پیل
قدیمل پیل نبی منه جیب مردم
اینادن من ( تکل ) یا جو یا گندم
دلوم ایخه برم ری جاده واسوم
برم تا کهله و شاه ابوالقاسم
بنه سوخته ، تلبرمی ، کاعلیخون
دهات جوبجی و چم لیشون
گلم یادش به خیر دهیور و روزرد
هوا گرمه و مو ، دلم پر درد
***
دهاتی می دهات ( جوکنک) نی
هیجایی می دهات ( دوکوهک ) نی
بنازوم ( اوتارو ) با ( سندرونش )
بنازم ( کمتوله ) با مردمونش
هنی هم ( مربچه ) توشمال وه کاره
دهات ( دره دون ) (خار دره ) داره
دیه انجیر منه زراقلی نی
کموتر نی ، تسول نی ، بلبلی نی
( بنه چراغ ) هنی سی مو قشنگه
دلم سی ( بن رشید ) همیشه تنگه
بنازم تلگسر ، خیجه و شاردین
بنازم مالکاید ، شیفه ، بسیطین
***
هنی ( پیر سی عزیز ) وه دیر دیاره
دیه اور بهار ، بارون نیاره
بنازم ( زرزوری ) ( پاگچی قدیمی )
بنازم پلیم و آدمل صمیمی
خوشا ( بغدک ) خوشا وه ( بنگسونش )
بنازم ( ماماتین ) ، ( گنبد لرونش )
دلم تنگه خدا سی ( رستم آباد )
دلوم ایسوسه سی ( مهنا ) و ( نوشاد )
بونکو حجی بارون چه با صفایه
دلوم وه ( بوصدی ) خشش ایایه
( بنه سهراب ) دیه مثل قدیم نی
دهاتی می دهات ( بنه کریم ) نی
***
( قلعه سید ) هنی هم با صفایه
هنی ( هزار منی ) مال کخدایه
خوشا وه ( گرمتون ) و او منه جو
( زویدی موسی ) و مردم ( اوتارو )
هنی ( دشت دنا ) وه دیر پیدایه
هی یار یار ایخونم ، یارم نیایه
گرک ، خانکشته و پلیم قشنگن
بنه حاجی ، بنه قیطاس یه رنگن
هنی ابوالفارس برنج ایکالن
هنی آدملش سی هم بلالن
دیه ( سلطانوا ) می زیتری نی
وه سوبات و کپر هیچ خبری نی
***
بنه ( قیطاس ) عجب صفایی داره
قبر ( کرم الله ) نور وش ایباره
ایخوم سر بزنم ( دهاتل کولی )
منه ( قلعه سید ) جا همه خولی
مغامض ، قلعه شیخ مشلوش دوپیرون
( بایمون عریض ) ، ( دهات درویشون )
بیون با هم بریم یه روز ( لپویی )
بریم سی چو بوزی دهات ( متویی )
دلم سی ( سرطا ) سنگ و شیشه
سی ( دوریکل ) دلم تنگه همیشه
هنی هم ( سرچشمه ) تولک زنونه
هنی منه دیدونی ، خروس ایخونه
***
بنه عسکر ، دوگوش ، بنه اتابک
زویدی رمضون و ( چموم خرمعارک )
( بادکم ) ( تغلی ) و دهات سید گتوش
چویی منه کتلی ایچسبه اوجوش
بنازم ( قاضی آباد ) و دیمه
گدارپهن و پگین و بردخیمه
خوشا ( بنه عباس ) ( بایمون سادات )
خوشا وه ( پاگچی ) و ( سی فراجات )
دهاتل رومز و انار و تیتش
بنازوم قار و قیر و شات و شیتش
ایرم ( کیمه ) سی یارم گل بچینم
زره سوبات ، کرش تا صب بشینوم
و داغ ای رومز آخر ایپیسوم
نگو وم ننویس ، مو اینویسوم
***
با احترام
سراینده : سیف الله احسانی
6 / 6 / 1397 صب گه
***
ببخشین که :
اسم خیلی وه دهاتل وه قلم افتا
***
به افتخار رامهرمزی های عزیز
کپی آزاد
*****
باغ ملک ممد
گذری در کوچه باغات جواسیو
فردای آن روز
کوچه باغ احساس و خیال
ملک ممد ( باغبان پیر آبادی )
سایه بید مجنون نشسته بود
نسیمی خنک وزیدن گرفت
گویی
اسباب طرب آماده
و خنده شیرین بهار دلچسب تر شده بود
چکاوک نغمه پردازی می کرد
و مرغکان باغ
این سو و آن سو می پریدند
ارغوان سرگرم رقص بود
و گل سرخ مشغول عطر افشانی
ملک ممد
که از بوی خوش انفاس صبحدم
دلش زنده بود
پای جو
دستی به آب زد و همچنان منتظر !!!!
نی لبک به او چشمک می زد
و پیر مرد با تسبیح خودش ذکر می گفت
و چشم از غوره های باغ بر نمی داشت
گویی رازی در دلش بود که رهایش نمی کرد
*****
گل خوشرنگ پیچک
که راحت تر می توانست از بالای دیوار سرک بکشد
با خوشه های غوره پچ پچ کنان
گرم گفت و گو بود
هنوز کبوتر خیالم یادش هست که
با نوازش نسیم و شکوه ترنمات سار
پای جویبار کوچه باغ
مادری زنبیل به دست از راه رسید
با چارقدی زیبا
به سرسبزی نسترن ها
که پروانه ای رنگین بال روی آن لم داده بود
نام آن مادر ( ماه منظر ) بود
دامنش بوی بهار می داد
و راه رفتنش
رایحه خوش پونه های عاشق را
بر سر کوچه باغ می پاشید
سلامی کرد
و ضمن خوش و بش با ملک ممد
کنارش نشست
صدای شر شر چای ماه منظر
دل از دل ملک ممد برد
مخصوصا که قند پهلو بود
*****
این بار غوغای گنجکشکان
هوش از سر هر رهگذر صاحبدلی
می ربود
ترنم دلپذیر و خروش آبشار آفتاب
لابلای شاخ و برگ درختان
حدیث دیگری بود
از روایت جلوه گری های دولت عشق
ملک ممد ، که صبح
از آبیاری گندمزار برگشته بود
خرد و خسته
چای را نوشید
و سر بر پای ماه منظر نهاد
و
خطاب به او گفت
هنوز خبری نشد ؟
پاسخ ماه منظر همچنان منفی بود
ملک ممد
همانجا بر پای دلدار خوابید
گویی آفتاب را نوشید
پنداری شراب ناب شیراز نوش جان کرد
ساعتی گذشت
و بلبلی لب تشنه و غزلخوان
همانجا کنارشان نشست
و به شوق جفت خویش آنقدر چهچه زد
تا ملک ممد از خواب پرید
چشمانش را که باز کرد
ماه منظر را دید
که با حسینقلی خان
و همسرش (فلک ناز )
گرم صحبت بودند
و از خنده هایشان فهمید
که امر خیرشان
به انجام رسید
***
بله دوستان ( ماه بانو )
دختر حسینقلی خان
بالاخره راضی شد
تا با دهراب
تنها فرزند ملک ممد ازدواج کند
آن لحظه کوچه باغ تماشایی بود
فضای باغ
با کل زدن های ماه منظر و فلک ناز
عطر آگین شد
از هر طرف عطر گل شصت برگ
و بوی شراب و بفشه و گل و گلاب می پیچید
و ملک ممد
به عشق دست نوازشگر نسیم
همچنان می خندید
و بید مجنون
با گلبرگ های شاداب خویش
صورت ملک ممد و ماه منظر را
نوازش می داد
همینکه حسینقلی خان و فلک ناز خداحافظی گرفتند
دهراب
سراسیمه و یواشکی خودرا
به پدر سالخورده و مادر پیرش رساند
و با اشک شوق
و گلواژه های بوسه
به دست و پای شان افتاد
و من هنوز ،
اشک های دهراب را می بینم
***
خاطرم هست ،
در همین گیر ودار
کمی آنطرف تر
پاراگلایدرمن معروف شهر و جوآسیو
* ( علی آغا . م ) *
به باغ بو اکبر بیامرزی
شبیخون می زد
و زردآلو ها را به غارت می برد
و انتهای قصه شیرین جوآسیو :
بو اکبر بدو و علی بدو
یاد همه قدیمی ها به خیر باد
***
با احترام
سیف الله احسانی 2 /5 / 1399
***
به خاطر مردمان نجیب رومز قدیم نوشتم
*****
ا
خاطرات رامهرمز
یادی وه حال وهوای قدیم رومز
***
رومزی عزیز :
بیا زیر بارون قدم بزنیم
تا خیس خاطرات شهرمون بشیم
***
خاطرات رامهرمز خواندنی است
عشق تو در خاطر من ماندنی است
***
چونکه یادم آید از آن روزگار
بغض می گیرد مرا بی اختیار
***
نه : صدای زنگول بزغاله ها
نه : دگر رقصیدن گوساله ها
***
نه نوای بع بعی : از بره ای
نه دگر بوی محبت : ذره ای
***
نه نوایی از نی چوپان ده
نی خبر : از مردمان دهکده
***
عو عو سگ تا به گوشم می رسید
پشت کوه خورشید عاشق می دمید
***
دخترک های ده ما : کو ؟ کو ؟
حیف شد آن خاطرات پای جو
***
بوی گندم بوی چاله : ناب بود
دل ز شوق بوی گل بی تاب بود
***
عطر مادر : بوی اسپند و اذان
دامنش یادآور رنگین کمان
***
بوی باران و اتاق کاهگلی
بوی ناب کوچه های شلشلی
***
یادم آمد از بهون و باد سرد
سوز سرما صورتم را تیره کرد
***
یاد آن زیلو که هرشب خیس بود
می نشستیم پای چاله صبح زود
***
نان تیری ، نان گرده : داغ داغ
بوی بلبل ، بوی گل ها ، بوی باغ
***
بوی بادمجان عاشق ، بو خیار
بوی لیلی بوی مجنون ، بوی یار
***
عطر ریحان ، بوی سیر ، بوی پیاز
بوی سجاده و مادر ، بو نماز
***
زندگی : بازیچه نیرنگ شد
باز دل :بهر رفیقان تنگ شد
***
دوستان : روزی اگر تنها شدید
یا اگر بازیچه غمها شدید
از میان کوچه ما بگذرید
دفتر شعر مرا هم بنگرید
***
دفتر شعرم سراپا آتش است
شعرهایم ، نغمه هایم سرکش است
***
خاطرات رامهرمز : دود شد
باغ و باغاتش همه نابود شد
***
عشق شهرم در دل آتش بر فروخت
هیچکس از بهر شهرم دل نسوخت
***
هیچ کس بر رامهرمز سر نزد
من که دلگیرم از این اوضاع بد
***
من دلم از عالم و آدم گرفت
تو چه میدانی از این شهر شگفت
***
شهر ما شهری پر از باغات بود
پر ز عطر کپر و سابات بود
***
کوچه هایش خاکی ، آبپاشی شده
کوچه باغش سبز و نقاشی شده
***
مردمانش بس نجیب و اهل دل
نزد مردم ، بنده سر تا پا خجل
***
اهل کار و اهل زحمت اهل درد
در اصالت در نجابت مرد مرد
شیرزن در شهر من همپای مرد
کار کرد و کار کرد و کارکرد
***
رامهرمز : شهر چمپا شهر دوغ
شهر یکرنگی : نه نیرنگ و دروغ
***
شهر عشق و عاشقی ها شهر یار
بهتر از تبریز ( شهر شهریار )
***
بوی پرپین بوی پونه بوی حق
عطر سفره ، نان تیری در طبق
***
عطر خورجین را شنیدی هیچوقت ؟
داس بیل گاری: دیدی هیچوقت ؟
***
چه صفایی داشت بوی رب انار
بوی قارا بوی کشک ، مشک و ملار
***
بامدادان گله رفت بهر چرا
نغمه زنگوله برد هوش مرا
***
در هوایی سرد سرد وقت اذان
پدرم دنبال شان : هی هی کنان
***
یاد باد آن روزگار کوه و دشت
رفت آن ایام و دیگر بر نگشت
***
یاد کردم از دیارم با غزل
تا بگیرم خاطراتش را بغل
***
رامهرمز: شهر هرمز بوده ای
تو همیشه ( رام هرمز ) بوده ای
***
ایستادم پشت تو : مانند کوه
در دل تاریخ هستی با شکوه
***
گرچه شعرت پر شد از سوز وگداز
سیف الله: بر شهر و بر شعرت بناز
***
بگذریم جان و دل من پیر شد
خواستم شعری بگویم دیر شد
***
با احترام
سیف الله احسانی
صبح آدینه 26 / 5 / 1397
***
بلبل عاشق
بلبلی عاشق میان باغ بود
در سرش سودای عشقی داغ بود
خاطرم هست صبح زیبای بهار شاخه شاخه می پرید بر شاخسار
عشق اندر سر ولی غافل ز من بهر یار و دلبری شیرین سخن
بود شاید با همه اوصاف و حال فکر یار وفکر ( سرمه ) در خیال
هر طرف آواز میخواند صبح زود نغمه اش دل از دل من می ربود
صد غزل میخواند ناب و ناب تر جان من از جان او بی تاب تر
در حدیث عاشقی یکرنگ بود گوییا بهر کسی دلتنگ بود
از شمال باغ بادی می وزید همچنان بر شاخساران می پرید
در تعجب ماندم از این کارها زین همه بی تابی و اصرارها
*********
بلبلی آمد نوایش گوش کرد صبحدم از ساغرش ( می ) نوش کرد
دلبری از بهر جفت آغاز کرد ناز کرد وناز کرد و ناز کرد
بوسه ها زد بر لبان جفت خویش هرچه پنداری ، از آن بسیار بیش
نرم نرمک غنچه عشقی شکفت چشم باغ بیدار ماند دیگر نخفت
آری آری : فصل رمز و راز شد دور عشق و عاشقی آغاز شد
گر شبانگاهان ننوشیم جام می کی توان بوسیدن معشوق ، کی ؟
**********
کودکی از ره رسید تیری فکند بر زمین افتاد بلبل ، دردمند
مرغک بیچاره غلتان روی خاک ( بلبل عاشق ) بشد اندوهناک
غرق درخون چونکه جانانش بدید بیقرار این سو وآن سو می پرید
هرچه برسر زد نگارش بر نخاست گفت بااو این جفاکاری رواست ؟
گریه ها کرد و لبانش بسته بود از جفای روزگاران خسته بود
آن (زبان بسته ) دگر افسرده بود چونکه دلدارش هماندم مرده بود
********
در پی کودک دویدم رفته بود گریه کردم از غم دل صبح زود
باز گویی خواب دیدم خواب بود ( بلبل عاشق ) هنوز بی تاب بود
سراینده : سیفالله احسانی
رامهرمز، چشمه سید، 3 / 2 / 1397
