بخش سوم : گل پرپر 2
گل پرپر 2
32
✍🏻 *همیشه بـا مـا : مــامــا*
ــــ 🩺💊 ـــ
*به یاد گلهاے پرپر مامایےرامهرمز* :
👇🏻
🩺 *شهناز قنبرے*
🩺 *سمیه شا امیرے*
🩺 *فاطمه بـراتـے*
ــــــــــ
*با کسب اجازه* :
*سخنے ناچیز اما خاطره انگیز*
*هـدیه بـه : همکاران نازنینم*
👇🏻
🩺 *ماماهاے گل ایران زمین* 🩺
☘️ *به بهانه ۱۵ اردیبهشت* ☘️
🍎☘️🍏
💐 *قصه شیرینِ سوسن و مریم* 💐
ــــــــــــــــــــــ 💐 ــــــــــــــــــــــ
💐🩺
👇🏻
*۲۰ ســال بـعـد اتــفــاق افــتــاد*
*بعد از آن رفت غـصـههـا از یــاد*
🍎
*گلِ شصتبـرگ همچنان رقصان*
*باغچه سبز و شاد و عطرافشان*
☘️
*مــادرے بــاردار غـم مــےخـــورد*
*۱۱۵ رســـــیــــد و او را بـــــرد*
🍏
*ســرِ شـــب بـا هــــزار نــالــه و آه*
*جــیــغ زد تــا رســیــد زایـشــگــاه*
🩺💐
*پــنــجــره بـاز شــد نـســیـم وزیــد*
*گـلِ پـیـچـک ز شــوق مـےرقـصــیـد*
☘️
*خاطرمهستشیفتِ< سوسن > بود*
*بـر سـر مــادرے که آبـــسـتــن بــود*
🍏
*آن زبانبسته سخت سخت مےلرزید*
*گـرچـه دل پـر ز عشـق بـود و امـیـد*
💐🩺
*چـشـم در راه نـوشکـوفـهاے طـنـاز*
*تــا در آغــوش شــب شــود هــمــراز*
☘️
*زنـدگـے عـطـر و بـوے دیـگـر داشـت*
*عشـق معـبود را عجـیب بـاور داشت*
🍏
*< اشــتـیــاق وصــال > در دل او*
*< پـر ز عــطـر خـدا > مـحـفــل او*
🍎
*نیـمه شب تشـنه بـود و آبـے خـورد*
*دیـده بر هم گذاشت و خوابش برد*
🩺💐
*شـب گذشـت و دوبـاره صبح دمـیـد*
*مـادر از خـواب نـاز صبحـگاه پـریـد*
🍏
*صـبـح روشن داد مـےزد خـدمـتـکار*
*< مُشتُلُق > مےخـواهم ، مـژده بـیـار*
🍎
*گـریه مےکـرد : هـمـچـنـان نـوزادے*
*مــادرش غــرق گــریــه و شــادے*
☘️
*در بــر او نــشــســتـه < مــامــایــے >*
*دســت در دسـت گـرم او تمـاشـایـے*
💐🩺
*گفت ماما به او : سلام مریم جان*
*چشـم بُـگشـود بـچـه ات بـه جهـان*
🍎
*زایـمــانهــا اگـر چــه پــر دردنــد*
*< مـریـم > ، تـو را سـزاریـن کـردنـد*
☘️
*گرچه نشناخت آن لحظه ماما را*
*بـوســه مےزد دسـت یــار رعــنــا را*
🍏
*گفت مریم ، منم منم < سوسن >*
*مےشـناسـے مـرا ؟ تـو دلـبـر مـن ؟*
💐🩺
*آدرسش را بـراے دوست نـوشت*
*پلـاک ۱۵ ؛ کـوچـه : اُردےبـهـشت*
☘️
*یــادش آمــد دوبــاره آن کــوچــه*
*فـــاش نــارنــج و بــوے آلــوچــه*
🍏
*گفـت اے نـور چشـم و راحـت جان*
*اے وجــودت چــو لــٶلــٶ مــرجـان*
🍎
*از فـــروغ رخــت آفـــتــاب دمـیـد*
*عطر خـوشبـوے مشک نـاب دمـیـد*
🩺💐
*مــا بــه امـیـد لـحـظـه ےِ پـیــونــد*
*دل گـره مـے زنـیـم بـه زلــف کمـنـد*
🍏
*چـون کـنــار تـو مــن شــدم مـادر*
*بــه تــو مــےآورم پــنــاه خــواهــر*
🍎
*بــوے روپـــوش و گــرمــے آغــوش*
*مسـت مستـم کند چـو بـاده نــوش*
☘️
*چـونـکـه دیـدم دوبــاره جـانــان را*
*شـکـر گـویـم ؛ خـداونـد سبـحـان را*
💐🩺
*چـون در آغـوش هـم بـیـفــتـادنــد*
*خـنــده کـردنـد و بـوسـههـا دادنــد*
🍎
*بــوے نــاب گـــلــاب مـے پـیـچـیـد*
*عـطـر جــام شــراب مـے پـیـچـیـد*
☘️
*گوشه ےِ چشـم < سـوسن و مـریم >*
*اشک بارید قطره قطره چون شبنم*
🍏
*بـیـسـت سـالے گــذشـت و امــا بــاز*
*فــصــل وصــل و بــهــار شــد آغــاز*
💐🩺
*بـوے < اسـپـنـد و عــود > مـے آمـد*
*عـطـر < شـعـر و سـرود > مـے آمــد*
☘️
*< مـریـم > بـانگ بـرآوَرد بـا دل شـاد*
*< روز مـامـا > بـر شـمـا مبـارک بـاد*
🍏
*گفت سوسن : چه شد اسمدختر من؟*
*گفتمریم : جانسوسن : < سوسن >*
🍎
*خاطرم هست برادرش < مسعـود >*
*که همـآنجـا پـزشـک اورژانـس بود*
🩺💐
*گفـت بـایـد : خـواهـرانـه کارے کرد*
*رو بهسوسن از او خواستگارےکرد*
🍏
*اسم مسعود را شنیـد و خندان شد*
*عــرق شــرم بر رخـش نـمـایـان شد*
🍎
*باغچه رقصان از صداے چـلچلـهها*
*بـخـش پـر شــد ز شـوق هـلـهـلـههـا*
☘️
*هـمـچـنـان بـچـه شـیـر مـے نـوشـیـد*
*چشم از چشم مادرش نمے پـوشـیـد*
🍏
*با احترام* :
🩺✍🏻 *سیف الله احسانے*
ــــــ ــــــ 🩺
🩺☘️ *خوزستان ٫ رامهرمز*
31
🌴💦 رامـهـرمـز : باغ بو جمشید
⛈️💦⛈️💦☔⛈️💦ـ
هدیه به : همه آدمل خوب
⛈️🌴✍🏻
👇🏻ـ
گر چه مدت هاست ، دل تنهاست :
جان تو اما
ابتدا تا انتهاےکوچه ےِ بـاران
ع ش ق : مدت هاست پابرجاست
باور کن :
بےتو مدت هاست :
💦 در دلم غوغاست
از دورها پیداست
کوچه ےِبـاران
بهترین رفیق جان خسته ےِ ماست
کوچه ےِ باران : رنگ پاییز است
🍁 خِش خِش انبوهِ برگ هاے زرد و نارنجے
واقعا زیباست 👏
هر چه مےبینے در این ایام پاییزے
💦 حکمت آن ایزد داناست
با خودم گفتم
با صداےجیک جیک سبز گنجشکان :
راه باید رفت !
حرف باید زد !!
قند باید خورد
ــ ـ شعر باید گفت !!
ـ ـ مست باید شد
ـ ـ خنده باید کرد !!
صبحگاهان با نسیم سبز زردآلو
بر فراز نخل هاے [ باغ بوجمشید ]
کوچه باغ سبز عاشق را دوباره نـاز باید کرد
پنجره ها را دوباره رو به خورشید باز باید کرد
تا بِـرویَـد بـوتـه ےِ نیلوفر زیبا
تا بـه رقص آید دوباره غنچه ےِ نــوپـا
تــا بخندد خــوشه ےِ انگــورِ شِکرزا
زیـــرِ نـــورِ پـــرتوِ آبستنِ خـــورشید :
دست در دست کبوتر راه خواهم رفت
در بر جانان شراب تـازه خواهم خورد
من خیــال تــازه خواهم بافت
شـعـر تــازه ؛ بـاز : خواهم گفت
باز هم در خواب
بوسه باران مےکنم شب : مخمل مهتاب
باغ بوجمشید :
گرچه صدها غم درون دل نهان دارد
جویبارش << نغمه ےِ بنان >> دارد
< بوے جوے مولیان > دارد
باز هم گویے هواے< یاد یار مهربان > دارد
☔💦
بـا تــوٲم جـانـا :
صبح فردا دست در دست قنارےها
جویباران را به رقص آرم به ترفند غزلخوانے
باغبان را مےبرم بهر گل افشانے
کاش باشے تا نهال صبح فردا را تو بنشانے
کاش باشے تا شقایق ها را بخندانے
مےخورم ســـوگند
با دل خــرسند :
در حـضــور آن انـــار ســـرخ یـــاقـــوتــے
آبـشـــــــــار شعــــــر مــــــن فـــــــــردا :
باز از دامــان سبـز خوشه انگور
بر سر و روے نگاهِ کوچه خوشبخت مےریزد
روےپرچین قدیم باغ بوجمشید
ــ دفتر شعر مرا فردا تماشا کن
☔☁
👇🏻
با احترام
سیـف الله احسـانـے
۲۹ آبان
🌧️
به شوق هواے بارانے رامهرمز
☁☔
☔⛈️☀ زِرِ کُنارِلِ سےفرج
30
💦✍🏻 هواے بارونے رومـز
💦⛈️🌧️
👇🏻
بارالها شکر شکر
صبح از دامان پاک ابرها
قطره هاےنرم بارانت رسید
مخمل تُرد بهارانت رسید
ساز چنگِ چشمه سارانت رسید
شعر ناب کوهسارانت دمید
آسمانت پاک پاک
بوسه باران مےکند اندام خاک
از هواے صبحدم
نغمه پردازان حکایت مےکنند
و سرود باز باران را روایت مےکنند
🌧️💦✍🏻
👇🏻
باز از لطف تو اےعالیجناب :
در گلستان پاےجو
گل به روےشاخه مےآید به جوش
غنچه مے آید به هوش
مرغکانش باده نوش
جویبارش مےفروش
بارالها : صبح در خوابےعمیق
دست من را باز هم باران گرفت
برد پاےکوهسار و چشمه و باغ و چمن
دیدنے شد لحظه ے پیوندشان
وَه چه زیبا شد گل لبخندشان
شد تماشایےدوباره شاخه هاےسرفراز
غنچه هاےنیمه باز
باز هم هُدهُد بخوانَد صد سرود
چه شکوهے دارد این آواےرود !!
چه فروغے دارد این گفت و شنود
بارالها شکر شکر
قطره هاے نرم باران باز در دامان خویش
هدیه ها مےآورند !!
غنچه ها مےپرورند !!
💦✍🏻
گـل نـاز رومـزے :
مطمئناً : بـــاز پشت پنجره
چشم خود وا مےکنے
قطره هاےتُـرد باران را ، مرا
هردم تماشا مےکنے
پس دمے از در درآ
و تماشا کن مرا
👇🏻
صبح زیبایت به خیر
🌧️💦✍🏻
با احترام :
سیف الله احسانے
۱۴۰۲٫۸٫۲۵
29
🌳✍🏻 بــو بُـخـچَـه
🌳✍🏻
یه شعر خومونے
👇🏻
[ سے صاحبدلان نازک خیال ]
👇🏻
دلُوم ایخِه کِـرِ چـالَه
شِلِه شیرے بِخَریم
گمنه وُ اُو پیُوزے
یِه کُم سیرے بخریم
🌳
قربون پَریین و ریحون
وُ کتِه تُرب و کُرات
خُم و خُت با دلِ خَش
با نونِ تیرے بخریم
🌳
بُـخچِـمَه واز بُکُـنُوم
تا بوش وِلاتِه وَرکِنِه
کِــرِ تُــووَه بـشیـنیم
وُ شُل خمیرے بخریم
🌳
چه خوبه چویےشرین ☕
سایه کُنارِ سےفرج 🌳
هر دِمون مِـنِـه کِـتِـلے
تا دم پیرے بخریم
🌳
✍🏻 سیف الله احسانے
۱۴۰۲٫۸٫۱۲
🌳☕
🌳 زِرِ کُـنـارِلِ سـےفرج
*****
28
📗📗✏️ بــدرود پدر جان
📗✏️
زمزمه اے به یاد پدر و آموزگار نازنینم :
پادشاه مُلک سخن
👇🏻
[ عالیجناب علیرضا عریضے ]
📗📗
✏️
یادش به خیر :
اوائل دهه ۶۰
پدر جان عریضے
مرد اندیشمند
و ادیب سخنور و سخن شناس
هر صبح با همه ما
سلام و علیک و خوش و بِش مےکرد
و به ما انسانیت مےآموخت
و درس عشق
و اینکه کسے را نیازاریم
و پشت پنجره خیالِ تُردِ بهار
گلدان را آب بدهیم
و اینگونه بود که به ما یکرنگے آموخت
و آموخت که :
[ هیچگاه با سیب سرخ قهر نکنیم ]
و دست در دست بابونه هاےشهرم
دنبال لبخند سبز گندمزار بگردیم
به ما یاد داد که پائیز :
بقچه هاےمان را
پر از سیب سرخ شهریورے کنیم
و زمستان :
چمدان هاےمان را پر از برف
و به هنگام بهار
دفترمان را پر از بوےگل انار
و تابستان
دست هاےمان آغشته به عطر ریحان
و ما هر روز با لبخند زیباے او
دنیاے سبزترے براےخود مےساختیم
📗📗✏️
یادش به خیر :
عالیجناب عشق
صبح به صبح در کلاس درس
دفتر عشق را ورق مےزد
تا پرنده خیال مان
بر شاخسار درختان باغچه بنشیند
و من
لابلاے شعرهایم سبز شوم
آن معلم معصوم مےگفت :
بچه ها : وقت زیادےنداریم!!
به پاهاےتان راه رفتن بیاموزید
تا زیبایےهاےخلقت را بیشتر ببینید
آن معلم فرزانه هر روز صبح :
مثل لاله سرخ در باغ دل ما مےشکفت
او به افق بهار بوےاردیبهشت مےداد
و به افق نور : شوق برگ داشت
و نگاه پدرانه اش
موسم پائیز
پر از رنگ هاے شاد بود
و از مناره چشمان ما
گنبد نگاهش : بسیار زیبا و دیدنے
........
هوا که سرد مےشد
او هر روز از جیب خاطراتش قصه اے جدید براےمان بیرون مےآورد
تا دل مان را گرم گرم کند
حوالے اسفند ماه
با هر نگاه بهارےاش جوانه مےزدیم
سبز مےشدیم
و در باغچه مدرسه
برایش همیشه گل همیشه بهار مےچیدیم
چون در حضور او
آسمان با آفتابش مال ما بود
و زمین فرش زیر پاے ما
ما جوانه مےزدیم : پدر مےشکفت
ما مےخندیدیم : پدر سبز مےشد
نگاهش مےکردیم : پدر گل مےداد
راستش او اگر نبود
پرنده خیالم
هیچگاه :
بر شاخسار هیچ زردآلویے آشیان نمے کرد
و هیچگاه :
(قافیه) شعرهایم (ردیف) نمےشد
و من هرگز شــاعر نمےشدم!!!
هرگز عاقبت به خیر نمےشدم!!
📗📗✏️
عالیجناب پدر :
هر روز صبح سر کلاس عشق
از شیار پنجره کلاس براےمان نور مےخرید
و به ما آموخت که غبار از دل بتکانیم
و خیال مان را با هزار بهانه خوب
براے زیستن دلخوش کنیم
و آموخت که :
[ هیچگاه با سیب سرخ قهر نکنیم ]
🍎✏️
👇🏻
راستےپدر جانم :
من هر وقت سیب سرخ مےبینم
یاد تو مے افتم
😭
🍎
با دلے داغـدار :
فرزندت
سیف الله احسانے
📗📗✍🏻
*****
27
🍀🍋✍🏻 شـهـرِ رامـهرمـز
🍀🍀
🍀✍🏻
بسپارید به من : رومـز را
🍊🍊
🍋
٭٭٭٭ 🍀 ٭٭٭٭
🍋
عاشقان : موسم گل ، وقت بهار
شهرمان را بسپارید به من :
جان من سبزتـر از جنگل زیباے شمال
باغ ها را به خدا دست شما خواهم داد
شهر را دست شما خواهم داد
آنچنان سبز که چـالوس و هـراز
شهر را سجده کنند
٭٭٭٭ 🍊 ٭٭٭٭
🍋
شهرمان را بسپارید به من :
شهر را گر بسپارید به من
چمنش پر کنم از شکوفه هاےرنگین
و پر از صوت خوش کبوتر فروردین
آنچنان پر : که همه چلچله ها
تا شبِ عید به کاشانه ےِخود برگردند
٭٭٭٭ 🍋 ٭٭٭٭
🍊
شهرمان را بسپارید به من :
تا خیابان ها را
غرق در عطر خوشِ خوشه ےِ انگور کنم
و به مهمانانش عشق تعارف بکنم
٭٭٭٭ 🍇🍇🍇 ٭٭٭٭
🍊
شهرمان را بسپارید به من :
تا در آغوش نسیم خنک و پرتو عشق
بهر زردآلوها
هے غزل ها بِـنِـویسم تا صبح
از شب و از تب و از بوسه و لب
٭٭٭٭ 🍊 ٭٭٭٭
🍋🍋
شهرمان را بسپارید به من :
تا گل افشان کنم آسمان زیبایش را
و خوشـآمد گویم : جمله پرستوها را
زیر انبوه درختان کُنـار و انجیر
و سلامےبکنم :
زیر ایوان : به قنارےهایش
٭٭٭٭٭ 🍊 ٭٭٭٭٭
🍋
شهرمان را بسپارید به من :
تا که با شور و نشاط
کوچه باغاتش را
سبز و آباد کنم مثل قدیم
سبز و آبادتر از باغ بهشت
تا که دربند و دماوند حسادت بکنند
٭٭٭٭٭ 🍋 ٭٭٭٭٭
🍊🍊
شهرمان را بسپارید به من :
تا به دامان دو خط شعر سپید
در حضور گل سرخ
با سراَنگشت محبت و صفا
همه ےِدل ها را : یکسره پیوند زنم
اینچنین است :
که ایام به کام است به کام
یا به قول < حافظ > :
باز سلطان جهانم :
به چنین روز غلام است غلام
٭٭٭٭ 🍊 ٭٭٭٭
🍋🍋
با احترام :
سیف الله احسانے
۱۴۰۲٫۴٫۲۴
🍀🍋 ✍🏻
*****
26
🍏 ✍🏻 یادت ایاے ؟
🍏
[ سےگل نـاز رومـزے ]
🍏🍎
👇🏻
صبح پاییزےبود
آسمان بارانے
باغ مان سبزتر از جنگل زیباےشمال
باغ مان پر ز انـار
کلبه چوبےِ باغ : چه تماشایےبود !!
من تو را مےدیدم :
دامنت سبز : به سرسبزےباغ !!
و نگاه تو چه عطرآگین بود !!
چشم تو بوےشقایق مےداد !!
عطر محبوبه ےِشب داشت سرانگشتانت
گیسوان ریخته تا دامانت
عشق در چشمانت
خاطرم هست هنوز
دور از چشم پدر
که به باغ آمده بودے آنـروز
در دلت دلهره را مےدیدم
دست بردےبه یکےشاخه انـار
و انـارےچیدے
سخت مےلرزیدے
در همان لحظه پدر آمده بود
و به دنبال تو افتاد ! افسوس
و تو مےترسیدے !!
گریه کردے و گریزان رفتے !!
و انـار
در همان لحظه ز دستت افتاد
گریه ےِ تلخ تو آزارم داد
واےاز دست پدر
🍎✍🏻
🍏
صبح فردا
براے تو و خندیدن تو
دور از چشم پدر
من به صد شوق و امید
سبدے پر ز انـار آوردم
و تو مےخندیدے
گفتمت مےدانے :
دل من بود که از دست تو افتاد به خاک؟
و تو با من گفتے :
خوب مےدانستم
پےمعشوق خودت مےآیے !!
👇🏻
یادت ایاے؟
🍏
با احترام
سیف الله احسانے
۱۴۰۲٫۳٫۸
🍏✍🏻
***
25
📚✍🏻 روز معلم مبارک
📚
با کسب اجازه از جامعه فرهنگے رامهرمز
کلامےناچیز پیشکش
روزتون و همه عمرتون بر ما مبارک
📚✍🏻
👇🏻
معلم عزیزم :
پاےگرما دارد به شهر دلم باز مےشود
و با یاد تو دوباره دلگرم مےشوم
واےبر من :
خودم کم دیوانه بودم !!
کم سرکش بودم !!
اردیبهشت هم از راه رسید !!
یاد تو که مےافتم
لابلاےپیامک هاےشبانه ام
لبخند مےزنم :
به روز
به نور
به سبزه
به شعرهاےفروغ و نیما و سهراب عزیز
به شعر آشنایے
به تو
و به همین اردیبهشت
📚✍🏻
معلم عزیزتر از جانم :
من عاشق دیوارهاےگلےهستم
و
فردا : ۱۲ اردیبهشت
عطر یادت را به تنِ کوچه باغ پیوند مےزنم
چون سرسبزےچشمانت
مرا به بهار فرا مےخوانَد
فردا :
تو را دعوت مےکنم به باغ سبز خیالم
و کوچه باغے که :
پر است از زردآلو و انـار
پر از خرمالو و نسترن
و خانه اےقدیمے
با حوضے زیبا و کاشےهاے آبےرنگ
حوضےپر از ماهےهاےزیبا
ماهےشب عید
و دور حوض پر از گل هاےشمعدانے
پر از گل هاےسرخ و یاس رازقے
و درختچه انگورے که شاخه هایش
بر شانه ایوان پیچیده اند
تو را دعوت مےکنم به :
آلاچیقےپر از نسترن و مریم
خیالت تختِ تخت :
زیر آلاچیق
تخت چوبےکوچکےمهیا مےکنم
با گلیمے زیبا و خوشرنگ
و سماور نفتے و قورےگل سرخے
و برایت چاے دم خواهم کرد
چاےآلبالو
آنگونه که عطر و بویش مستت کند
و تو مرا به میهمانےلبخندت دعوت کنے
وچه رٶیایے زیباتر از این !!!!
📚✍🏻
معلم عزیزم :
اےکاش ورق برگردد
و ما برگردیم به گذشته
گذشته هاےدور :
آخر :
من به شوق تو
جوانه مےزنم
سبز مےشوم
و دوباره بهار ، بهار و بهار
و دوباره اردیبهشت
📚
با احترام :
سیـف الله احسـانے
۱۴۰۲٫۲٫۱۱
📚
📚✍🏻 خوزستان -- رامهرمز
***
24
✍🏻 🥿 ننه دے قباد 🥿✍🏻
✍🏻
هدیه به :
جامعه فرهنگے رومز
و برادر گلندامم :
👇🏻
[ عالیجناب علے سفید ]
🥿✍🏻
قصه بهترین ننه رومزے :
ننه دےقباد
✍🏻🥿
👇🏻
دلم گرفته بود
و مدت ها به خاطر قرنطینه
جایے نمےرفتم
تا اینکه صبح روز شنبه از خونه بیرون زدم
و رفتم سراغ ننه دےقباد
که سال ها از تنهایے رنج مےبرد
بنده خدا حال نداشت
آه و ناله مےکرد
کمے گریه کرد
چون تک و تنها
تو اتاق کاهگلےقدیمے رو زیلو
نشسته بود
با همون میناے پوسیده
و رنگ و رو رفته
خونه اےمخروبه
که تنها اتاقش بوےخاکروبه مےداد
و بوےکبریت هاےخیس
تموم حوضچه جلبک زده بود
و درخت توت باغچه نـا نداشت
دور و بر پیرزن هیچےنبود
فقط چند تا حبه قرص آکسار [ACA]
و چند تا کپسول ۶ ساعته و ٨ ساعته
دستاش بوےکشک مےداد
آخه کله سحر که از خواب پا مےشد
یه راست مےرفت سراغ زنبیلش
و یه ذره کشک پیدا مےکرد
و تا خود صبح
مشغول مزمزه کردن همون یه تیکه کشک مےشد
نگاهےبه طاقچه انداختم
توش هیچےنبود
فقط یه ناخن گیر قدیمے
که شکسته بود
یه گلدون هم اونطرف تر بود
که از بس :
چایےنخورده رو دستش مونده بود
گلدون بوےچایے گرفته بود
چون همه رو تو گلدون خالےمےکرد
رادیو قدیمے و چرمے خاک گرفته رو
روشن کردم
فقط خش خش مےکرد
بعد از کمے خوش و بش گفتم ننه :
چے برات بیارم؟
گفت هیچے !!
گفتم گرسنه نیستے؟ گفت : نه !!
گفتم آب نمےخواے؟ گفت : نه !
گفتم میوه مےخورے؟ گفت : نه
هنوز هم مثل آدماےقدیمے یه دنده بود
حرف حرف خودش بود
و هنوز هم مرغش یه پا داشت
گفتمش ننه :
دستات رو به من بده
و بیا بریم تو حیاط سر تخت بشینیم
قبول کرد
دستاشو گرفتم
تو کوچه سر و صدا میومد
بعد از مدت ها :
سرتاسر کوچه
پر شده بود از فریاد بچه ها
فریاد شوق بچه هاےشاد و بازیگوش
مدرسه ها باز شده بودن
و دوباره
پیرمردها
سر کوچه معرکه گرفته بودن
و مےگفتن و مےخندیدن
🥿✍🏻
👇🏻
ننه دےقباد گفت :
الهےخیر ببینے
دورت بگردم
چقدر خوشحالم که مدرسه ها باز شدن
و چقدر خوشحالم
که دوباره
صداے خوشحالے بچه ها میاد
بهم گفت ننه :
یعنے من نمےمیرم؟
یعنے من زنده مےمونم؟
گفتم ننه :
نگران نباش
دوباره گلدونات پر از گل مےشن
دوباره انگورهاے یاقوتے پیش رس
جوونه مےزنن
دوباره آبادے رونق مےگیره
و آش نذرےمیارن
دوباره شکوفه هاےسیب
دسته دسته میان
و پروانه وار دور سرت مےچرخن
فال فروش و دوره گرد
دوباره میان و بساط مےکنن
گفتم نگاه کن ننه :
مَش مراد
داره گله رو به صحرا مےبره
دل همه مون لک مےزد برا همچین روزے
دیدم بارون اشک
رو چونه پیرزن و گونه هاش
سرازیر شد
تا صداےزنگوله گله رو شنید
بهم گفت ننه :
دستامو بگیر و ببرم تا دم در :
مےخوام کوچه رو نگاه کنم
زبان بسته
هےباخودش حرف مےزد
و خیال مےبافت
دیگه کوچه براش بوےمرگ نمےداد
دیگه چهره چوپان آبادےدر هم نبود
دیگه نور امید داشت از همه طرف
بر سر و روے آبادےمےتابید
دیگه از حرارت نگاه ننه دےقباد
و ذوق چشمان فرورفته اش
فهمیدم که :
دوباره داره به زندگے سلام مےکنه
فهمیدم وقت رٶیاهاےرنگے
و
وقت بازے بچه هاےآبادے رسیده
وقت گرگم به هوا
خاله بازے
عروسک بازے
لے لے
دوستے
ده بیست سے چهل
دیگه گوشه گوشه کوچه
پر از زیبایےشده بود
دیگه غم
مثل آخرین برگ دفتر مشق
و ورقه آخرین امتحان خردادے
بر زمین افتاده بود
گفتم ننه :
تا دیرم نشده برم به مدرسه برسم
باید برم و از نوع شروع کنم
فردا هم میام پیشت ننه
👇🏻
چن قدمے که جلوتر رفتم
دیدم دستان ننه دےقباد
تموم آسمون رو بغل کرده بود
✏️✍🏻
✏️ من یک معلم هستم ✏️
🥿🥿✍🏻
بااحترام :
سیـف اله احسـانے
۱۴۰۱٫۱٫۱۷
صُبِ زے
✍🏻 🥿 ✍🏻
***
23
🪴✍🏻 کوچه بهوندے
🍀🍀
تشکر از زحمات مرد سبزآفرین
👇🏻
🍀 عالیجناب : ولـے بهوندے 🍀
ـــــــــــــــــــــــ 🪴 ــــــــــــــــــــــــ
با کسب اجازه از :
یکایک رومـزیل عزیز
مخصوصا :
انجمن دوستداران طبیعت رامهرمز
و بنیاد پاکبانان رامهرمز
🪴 شهرمان را زیباترش کن ولـے جان
🍀✍🏻
👇🏻
چه عجب !! :
کوچه ےِ بهوندے
یا همان [ کوچه ےِ گل هاےِ ] عزیز
در حضور گل پیچک دیدم
به تماشاے < ولـے >
بـاز هم :
دختر افسونگرِ زیباےبهار آمده بود
هر طرف بانگِ هَــزار آمده بود
صبح امروز که رفتم آنجا
تا < ولـے > را دیدم
و سلامش کردم
او مرا داد جواب
و به رویم خندید
از شکر خنده ےِ او
کام من شیرین شد
چاے هم تعارف داد ☕
پولکے هم آوَرد
شاخه شادِ گلےسرخ به دست او بود
کوچه پر بود :
پر از بوے نشاط
کوچه پر بود :
پر از زندگے و شوق حیات
کوچه پر بود :
پر از پولکےونقل و نبات
کوچه پر بود :
پر از نور امید
کوچه پر بود :
پر از بوےخوش یاس سپید
کوچه پر بود :
پر از خنده زرد خورشید
برگ ها سبز و تماشایےبود
کوچه سرگرم دلآرایـے بود
و < ولـے > :
گرم مهمانےِ گنجشکان بود
عطر گل در دل او مهمان بود
نسترن شانه به گیسو مےزد
یاسمن خنده به < شب بو > مےزد
گل مریم به < ولـے > رو مےزد
باد هـــو هـــــو مےکرد
کوچه را بـــو مےکرد
و دلم : شعر و غـزل رو مےکرد
دامن کوچه پر از سوسن و یاس
دامن کوچه پر از بوے نسیم
دامن کوچه پر از تابش نور خورشید
دامن کوچه پر از شعر سپید
کوچه پر بود :
پر از رهگذران خوشـرو
و پر از نرگس مست و خــوشبو
کوچه بود و گلِ صد لبخندش
مادرےبود و یکےفرزندش
که عروسےکرده : دختر دلبندش
و < ولـے > گفت مبارک باشد : پیوندش
و تماشایےشد : چهره ےِ خرسندش
دو کبوتر آنجا ٫ گرچه کمــرو بودند
گرمِ صد نغمه ےِ < کو کو > بودند
شمعدانےها هم :
گل در آوَرده فزون
غنچه ها نـازکُنان :
همه سرگرم شکفتن بودند
در دل کوچه گل ها هر دم :
نسترن بوسه به برهان مےداد
یاسمن بهر < ولـے > جان مےداد
و < ولــے > :
بر خودش مےبالید
< کوچه ےِ گل ها > هم :
همچنان مےخندید 👏👏
🪴✍🏻
با احترام :
سیف الله احسانے
۱۴۰۲٫۱٫۲۶
🪴✍🏻 سبز سبز باشید
***
22
🌴🌴✍🏻 بایمونِ سادات
🌴
✍🏻 عـاشقانه اے رومِـزے
به عشق کوچه باغات قدیم رومز
🌴
با کسب اجازه از :
👇🏻
🍀 اهالےمحترم بایمون سادات 🍀
که امروز مهمون شون بودم
🌴🌴
👇🏻
هر شب بر اوج آسمان بنگر که مَـه پرتوفکن
هےنور مےپاشد به مهر هردم به رخسارِ گَـوَن
🌴
هر روز خورشید از افق تابد چو بر گلزار دل
از شوق(رودخونه علا) رویَد هزاران نسترن
🌴
تا بایمون سادات هم رفتم به شوق روےگل
بنشسته پاےجویبار جمعےهمآنجا مرد و زن
🌴
هم عطر پونه مےوزد ، هم بـوے نعنا مےدمد
هم روےبلبل دیدنےست هم خنده زاغ و زغن
🌴
دلدادگان در پاے جو دل را به یغما مےبرند
گاهے به نـازِ عشوه اے گاهےبه چاک پیرهن
🌴
گفتم که نـوروز آمـده ، اے دلـبـرا از در درآ
تنگست وقت دیدنت اےدلبر شیرین سخن
🌴
گفتم به شوق دیدنت چندین غزل آورده ام
بـازار شعر و شاعرےگرم است اےغنچه دهن
🌴
گفتم بیا کارے بـکـن ، بـا مـا وفـادارے بـکـن
تا کےبه وصلت مےرسم با من بگو اےسیم تن
🌴
گیسو پریشان مےکنےروےاز چه پنهان مےکنے
با شعله هاے اشتیاق آتش نـزن بـر جان من
🌴
با تیشه احساس خود بنیاد بیستون بر کَنَم
شیرین دهانا رحم کن گاهےتو بر این کوهکن
🌴
انـدر کمندت سـال ها افـتـاده ام از پـا دگر
اےگل بیا دستم بگیر جانے نمـانده در بدن
🌴
خوابم نمےآید به چشم تا در نظرگاهم تویے
امشـب بـه دیـدارم بیا اےلاله دشت و دمن
🌴
گر من ببینم روے تو هـر دم ببویم موے تو
وَرنَـه گـریبان مـےدَرَم از داغ عشقت در چمن
🌴
تا در زدم در باز کرد ؛ گفتم به دل : یالله دگر
چیزےبگو شعرےبخوان چنگےبه گیسویےبزن
🌴
اینگونه بیتابم چو دید گفتم که اےآرام جان
یـا از بـرم دیگر نـرو ؛ یـا از محـبت دم مـزن
🌴
معشوق گفتا جان من امشب در آغوش چمن
ریزم به پایت جان خود اے شاعرِ شِکر شِکن
🌴✍🏻
با احترام :
سیف الله احسانے
۱۴۰۲٫۱٫۱۰
🌴
🌴✍🏻 روستاےمصفاے بایمون سادات
