بخش یازدهم : زندگی‌نامه‌ها (حاج عبدالله زارع‌پور)
زندگی‌نامه حاج عبدالله زارع‌پور (لشکری) [1]
عبدالله زارع‌پور در تاریخ ۱۶/ ۲ / ۱۳۰۱ دیده به جهان گشود. پدرش حاج غلامحسین فرزند حسین لشکری که در مقابله با اشرار و یاغیان، زبان‌زد خاص و عام و مادرش حوا کلانترهرمزی فرزند ملاکرم و نوه حاج احمد بود. عبدالله زارع‌پور شخصی متدین، با ایمان و صفاتی نیک داشت و پس از تشرف به خانه خدا، به حاج عبدالله معروف گردید.
ایشان فردی زحمتکش و در امر باغداری و کشاورزی فعالیت می‌کرد و با استفاده از راهنمایی‌های پدرش حاج غلامحسین و همراهی برادر خود حاج سیف الله، در توسعه باغ‌ها و ایجاد اشتغال برای مردم نقش به‌سزایی را ایفا نمودند. بگونه‌ای که در آنزمان که باغ ملا کرم کلانترهرمزی بدلیل قرار گرفتن در محدوده شهر رامهرمز در حال از بین رفتن و نابودی بود، (باغ ملا کرم کمی بالاتر از هفتَنون شروع و تا منزل حاج غلامحسین زارع‌پور ادامه می‌یافت) باغ‌های خاندان زارع‌پور در اثر تلاش آنان روز به روز شاداب‌تر و توسعه می‌یافت. در آن موقع بود که لزوم راه اندازی بنگاه میوه و تره بار برای آنان احساس شد. به همین دلیل حاج غلامحسین در محوطه ورودی خانه اش بنایی مخصوص اینکار ساخت و میوه‌های باغ‌های خود و فرزندانش را روزانه به سایر شهرهای ایران و حتی به شیخ نشین‌های خلیج فارس صادر می‌کردند. البته این روش در تمام مناطق شهرستان رامهرمز کاربرد داشت و رامهرمز را به یکی از قطب‌های صادرات میوه و تره بار تبدیل کرده بود. در بنگاه‌های میوه و تره بار، آهنگ برخورد چکش‌ها بر روی میخ‌های صندوق‌های چوبی، نشان از تلاش زحمتکشانی داشت که علاوه بر تامین امرار معاش خود، نقشی هم در صادرات شهر رامهرمز داشتند. در زمینه کشاورزی هم بر اساس تقسیم زمین بین خاندان لشکری، بخشی از زمین‌های خاندان زارع‌پور در اطراف تپه باستانی حوری نعمت قرار گرفتند که این بزرگواران برای کشت آنها مسافتی طولانی را طی می‌کردند.
لازم است یاد آور شوم که دکتر عبدالجلیل کلانترهرمزی به منظور پذیرایی از گروه پزشکی مرهم در آغاز سفرهای مناطق محروم، در سهمیه باغ مادری ( در بنه آخوند ) بنایی ساختند و کار خیرخواهانه و خداپسندانه خود را از رامهرمز شروع کردند.
گروه مرهم در بنه آخوند رامهرمز
شادروان حاج غلامحسین زارع پور
( فرزند حسین لشکری )
پرسش دیگری که بعضی از عزیزان در مورد تغییر نام خانوادگی از لشکری به زارع‌پور مطرح نمودند، که باید عرض کنم این موضوع بر میگردد به سالهای ۱۳۰۸ به بعد که اداره ثبت احوال در رامهرمز گشایش یافت و از آن تاریخ به بعد مردم صاحب شناسنامه (سجل) شدند. در مواردی انتخاب نام خانوادگی بر اساس نوع شغل و یا توافق شخص با اداره ثبت احوال تعیین می‌شد. انتخاب نام خانوادگی( زارع‌پور) بر اساس شغل حاج غلامحسین که کشاورزی و باغداری بوده، انتخاب و تعیین شده است. قبل از آن افراد بر اساس یک سنت قدیمی با نام شخص و نام پدر شناخته می‌شدند.
حاج عبدالله زارع‌پور در تاریخ ۱۱/ ۸ / ۱۳۸۶ دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
[1] با سپاس از آقای حمدالله زارع پور
