بخش هشتم : گردشگری و میراث فرهنگی (تشکوه رامهرمز )
تشکوه؛ پدیده‌ای زیبا و شگفت انگیز
تشکوه؛ تپه‌هایی در زاگرس که شبانه‌روز می‌سوزند.
کوه شعله‌ور که محلی‌ها آن را «تشکوه» می‌نامند، یکی از شگفتی‌های استان خوزستان در شهرستان رامهرمز است. در تشکوه -که قرن‌ها است به این نام شناخته می‌شود- با آتش خاموشی‌ناپذیر خود، قرن‌ها است که می‌سوزد. این کوه که در منطقه زاگرس خوزستان قرار دارد، شب‌های زمستان گرمابخش محیط اطراف خود است. هنگام غروب و در دل سیاهی شب، شعله‌های رقصان تشکوه نگاه گردشگران را مجذوب خود می‌کنند. این پدیده اسرارآمیز در سال ۱۳۹۰، در فهرست آثار طبیعی ملی به ثبت رسید.
تش در زبان محلی به معنای آتش است و به دلیل همین شعله‌های کوچک و بزرگ آن را تشکوه نامیده‌اند. روشنی آتش این کوه در تاریکی شب جلوه زیبایی به منطقه می‌دهد. تشکوه در امتداد روستای ماماتین، در جاده رامهرمز به‌سمت رود زرد قرار دارد و در مسیر خدیجه و ماماتین، بعد از روستای گنبد لران واقع شده است.
این آتش هرگز خاموش نمی‌شود و انگار کوه، اژد‌هایی درون خویش دارد. شب‌های خوفناک و عجیب، همچون صحنه‌های پس از جنگ در فیلم‌های هیجان‌انگیز هستند که گردشگران را به سمت خود جذب می‌کند.
به گفته کارشناسان زمین‌شناسی دلیل شعله‌ور شدن تشکوه، گوگرد موجود در زمین و تصاعد گاز طبیعی از اعماق به سطح است. گازهای هیدروکربوری از لایه‌های مختلف زمین عبور و از هر درز و شکافی در سطح زمین به بیرون نشت می‌کنند و شعله‌ور می‌شوند؛ به‌طوری که هنگام شب، نور سوختن این گاز بیشتر دیده می‌شود. نکته جالب توجه این است که در مجاورت تشکوه به‌دلیل وجود گاز متصاعد شده در هوا نمی‌توان آتش دیگری روشن کرد
