بخش نونزدهم: جایگاه علم و دانش در بخش جوی آسیاب

در زمینه گذشته دانش آموزی و دانش اندوزی در جوی آسیاب، تاریخ نشان می دهد که مردم جوی آسیاب از دیر باز به کسب علم و دانش علاقه وافری داشتند. به همین دلیل معلم جایگاه ویژه ای داشت. چه در آنزمان که فقط تعداد معدودی در جامعه می توانستند راه دشوار کسب علم و دانش را بپویند و چه پس از آن که مکتب خانه ها تنها مرجع مشتاقان به کسب علم و دانش بودند. در این مسیر، دورانی جویندگان علم و دانش نزد ملاها می رفتند و سواددار می شدند و به آنان ملا می گفتند. مانند ملابندر ، ملا درویش و ملانجف .....

پس از آن مکتب خانه جایگاه ویژه ای در زندگی علاقه مندان پیدا کرد و پویندگان علم و دانش را جذب می نمود. براساس شواهد موجود بنیانگذار آموزش علم مکتبی در جوی آسیاب کربلایی عباسقلی میثمی می باشد که بیشتر در زمینه آموزش معارف اسلامی بویژه روخوانی و تلاوت قرآن کریم بود. 

زنده یاد حاج عطاء الله میثمی که در مکتب پدر درس آموخته بود به عنوان معلمی با اندیشه و فردی مطلع، دوران جوانی خودرا به امر تعلیم و تربیت فرزندان اختصاص دادند و توانستند با توجه به طبع شعری خود اشعاری را با مضامین اجتماعی بسرایند و در این زمینه مجموعه اشعاری را گردآوری نمایند.

حاج عطاء الله میثمی

برادر ایشان استاد سلیمان میثمی به عنوان دبیر درس تربیت بدنی دبیرستان های رامهرمز استخدام و مشغول به کار شدند که با ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی موفق به اخذ مدرک دکتری در سال 1352 از دانشگاه اصفهان گردیدند. ایشان ریاست آموزش و پرورش همایون شهر ( خمینی شهر ) و استادی در دانشگاه های خوزستان و اصفهان را در کارنامه خود دارند. زنده یاد حاج جعفر قلی نیکبخت ( دایی این دو بزرگوار و شخص وسط در عکس زیر ) از خیرین مدرسه ساز بود که به همت ایشان زمین مدرسه استقلال جوی آسیاب اهدا شد.

عکسی را که در زیر مشاهده می فرمایید، نمایی از فضای علم و دانش قبل از گشایش دبستان در رامهرمز را نشان می دهد ( اولین دبستان در رامهرمز در سال 1312 خورشیدی گشایش یافت ). در این عکس زنده یاد میرزا سیف الله کلانترهرمزی ( نفر دوم سمت چپ از ردیف اول ) مشاهده میشود. ایشان پس از پایان تحصیلات خود در بخشداری رامهرمز و پس از آن اداره ثبت اسناد و املاک رامهرمز استخدام و سپس ریاست این اداره را بر عهده گرفتند. وی در دوران مسئولیت، مردم داری را فرا روی خود قرار دادند و از جایگاه مردمی هم برخوردار بودند. در اینجاست که نقش و جایگاه معلم در زندگی معنوی انسان ها نمایان می شود.

در بخش جوی آسیاب بیشتر مردم مشاعل کشاورزی و معلمی را که باید گفت هر دو رشته فعالیت فقط شغل نیستند، بلکه سرورانی که به انجام این امور روی می آورند، قبل از هرچیز باید عاشق باشند تا کار را به سرانجام برسانند. ورود به این بحث مهم و طرح جوانب و دشواری های کار یک معلم و یا یک کشاورز، مقوله ای زمانبر است که به فرصت های دیگر واگذار می کنیم.

بیشتر بزرگواران روز اول مدرسه را یکی از شیرین ترین خاطره های زندگیشان می دانند. بنده هم خاطره خوبی از روز اول دبستان دارم. گرچه معتقدم که اولین معلمان فرزند، پدر و مادر او می باشند  ولی چون مدرسه فضایی وسیع تر است که دانش آموز با معلمان گرامی و دوستان جدیدی آشنا می شود و یادگیری او نظم پیدا می کند از اهمیت خاصی برخوردار است. در آن روز پدر یا مادر، دانش آموز را تا مدرسه همراهی می کنند و البته از قبل نوشت افزار اورا تهیه کرده و در بسیاری موارد با لباس های نو، وی را وارد محیط علم و دانش می نمایند. در گذشته که وسایل نقلیه و ماشین به صورت امروزی وجود نداشت، دست فرزندان در دست پدر یا مادر مسیر خانه تا مدرسه را پیاده می رفتند که این خود یکی از زیبایی های روز اول مدرسه بود که خاطره آن فراموش شدنی نیست.

در آن شرایطی که دانش آموز برای اولین بار پا به محوطه مدرسه می گذارد و دستش از دست پدر یا مادر جدا میشود، دست پدر یا مادر معنوی با گرمی دستش را می نوازد تا جدا شدن از فضای باز و آزاد خانه و کوچه و بازی های کودکانه، اورا از سرنوشت مهمی که این دستان پر مهر و اندیشه های روشنی بخش معلم، قرار است رقم بزند احساس ناراحتی نکند .

فراموش نمی کنم روزی که با چهره خندان و روی گشاده آقای فضل الله روحی زاده معلم کلاس اولم در سال 1337 در دبستان هرمزان با نظم دهی آقای عنایت الله شریفی روبرو شده و خودم را برای پذیرفتن فصل نوی در زندگی آماده کردم. بنظر میرسد در همان سال هم آقای هرمز کلانتری در دبستان هرمزان مشغول بکار و مسئولیت دبستان را بر عهده گرفتند. این بزرگوار که اولین شهید رامهرمز هستند، در دوم مهرماه سال 1359 در اثر بمباران اداره آموزش و پرورش شهرستان آبادان به فیض شهادت نائل آمدند.

      وظیفه خود میدانم از معلمان و مدرسان گرانقدر دبستان هرمزان در دوران شش سال ابتدایی خودم  یاد و سپاسگزاری نمایم. از آقای فضل الله روحی زاده معلم کلاس اول، آقای معمارزاده معلم کلاس دوم، آقای جهانی معلم کلاس سوم، اقای ستار کلانتری، آقای هرمز کلانتری، آقای سهراب رحمانی، آقای فرج الله عباسیان، آقای نوذر شریف زاده، آقای نیک پور ( عبدی پور ) و آقای عنایت الله شریفی که با دانش خود دانش آموزان کلاس های چهارم تا ششم را بهره مند می نمودند، بی نهایت سپاسگزارم.

در آن زمان بیشتر افراد خاندان کلانتر از قشر فرهنگی جامعه و به امر تعلیم و تربیت جوانان رامهرمز و خوزستان اشتغال داشتند و هر کدام به نوبه خود سعی می نمود تا مسئولیت خودرا به بهترین وجه به انجام برساند. یادشان گرامی باد.