بخش نهم: مسجد حاج احمد کلانتر
شرح کوتاهی از مسجد حاج احمد کلانتر[1]
با توجه به شواهد و قراین موجود به احتمال قریب به یقین، این مسجد حدودن دویست سال قدمت دارد. مسجد حاج احمد از باقیات و صالحات بزرگ مردی از تبار خواجه طاهر بزرگ به نام خواجه احمد رامهرمزی که کلانتر شهر رامهرمز بوده اند، ساخته شده است. ایشان پس از تشرف به خانه خدا در مکه به حاج احمد مشهور شدند.
با استناد به نوشته یکی از مورخان دوره قاجاریه به نام حاج میرزا حسن حسینی‌فسایی که در کتاب فارس‌نامه ناصری، جلد دوم صفحه 1346 به زیور طبع آراسته شده و به چاپ رسیده و توسط انتشارات امیرکبیر منتشر گردیده، حاج احمد، پسر خواجه طاهر رامهرمزی، کلانترِ بلوک رامهرمز بوده است.
مرحوم حاج احمد، فردی خدوم، مؤمن، خداترس و دوستدار اهل بیت (علیهم‌السلام) و مورد وثوق و احترام قاطبه مردم بود. درعمران و آبادی شهر و دراحداث باغهای میوه شهره بودند ودر تکمیل اهداف و نیات خیرخواهانه خود نسبت به ساخت این مسجد اقدام نمود. ساختمان اولیه مسجد در گوشه‌ای از باغهای ملکی خود موسوم به باغ مهی یا باغ نخلی بنا گردید. مسجد مشتمل بوده است بر سرسرا، صحن و چایخانه در جنوب و غرب ملک و باغچه‌ای مصفا با درختان مثمر و غیر مثمر در شرق ملک که دو دستشویی هم در قسمت جنوبی باغچه قرار داشته است.
وسط سرسرا حوضی بوده که در کنار آن درخت کهنسال و پر شاخ و برگی قرار داشت که سر به آسمان می‌سایید و سایه آن تقریبن کل سرسرا را پوشش می‌داد. آب مورد نیاز بنا، حوض و باغچه توسط نهری که از باغهای بالا دستی جاری و روان بود و از نهر بورشاهی منشعب می‌شد، تامین میگردید. درب مسجد در غرب ملک واقع بود که طی چند پله به سرسرا دسترسی پیدا می‌کرد. این مسجد در جهت غرب به بازار رضاخانی متصل می‌شد و در گذر ایام به یکی از مهم‌ترین اماکن مذهبی شهر تبدیل و در مناسبت‌های سیاسی - مذهبی از رونق برخوردار و پذیرای دسته‌ها و هیئت‌های عزاداری سالار شهیدان و سایر ائمه اطهار (علیهم‌السلام) بوده است.
[1] این چند سطر توسط یکی از نبیره‌های این بزرگ‌مرد خدوم و مومن به نام آقای عبدالحسین فتحی‌زاده نگاشته شده است.
