بخش اول : تاریخچه ورزش در رامهرمز

 رامهرمز از دیر باز مورد توجه ورزشکاران زیادی بوده است. مطالعه هایی که در این زمینه صورت گرفته،  بیانگر آنست که شکل ورزش در رامهرمز، در گذشته با آنچه امروز ما شاهد آن هستیم، بسیار متفاوت بوده ولی همواره ورزش در رامهرمز جایگاه ویژه ای داشته است. 

در زیر به مواردی اشاره می گردد :

8 - بازی شطرنج

"شطرنج نوعی بازی تخته‌ای دونفره است که بر روی صفحه شطرنج و با استفاده از مهره‌های شطرنج (شاه، وزیر، رخ، فیل، اسب و سرباز) انجام می‌شود. هر یک از مهره‌های شطرنج به شکل مخصوصی حرکت می‌کنند و قادر به زدن مهره‌های حریف نیز هستند. هدف این بازی مات کردنِ حریف است؛ یعنی ایجاد وضعیتی که شاه حریف بعد از کیش شدن هیچ راهی برای رفع کیش نداشته باشد. همچنین بازی در صورت تسلیم اختیاریِ یکی از بازیکنان نیز به پایان می‌رسد؛ این اتفاق معمولاً وقتی می‌افتد که شکست اجتناب‌ناپذیر به‌نظر برسد. بازی شطرنج همچنین در چندین حالت ممکن است با تساوی ختم شود. بازی شطرنج به سه بخشِ شروع بازی یا گشایش، وسط بازی و آخر بازی تقسیم می‌شود که در هر یک از این مراحل، تاکتیک‌ها، استراتژی‌ها و سبک‌های متفاوتی به‌کار بسته می‌شوند. مهره‌های شطرنج دارای ارزش متفاوتی هستند و برای ثبتِ حرکات، با نمادهای ویژه‌ای نوشته می‌شوند. شطرنج دارای تاکتیک‌هایی ازجمله چنگال و آچمز و حرکات ویژه‌ای مانند حرکت قلعه، آن‌پاسان و ترفیع پیاده است."

 https://fa.wikipedia.org/wiki

پویا ایدنی استاد بزرگ شطرنج و عضو تیم ملی شطرنج ایران می باشد. وی در سال 1393 از سوی فدراسیون جهانی شطرنج به عنوان دهمین ایرانی به عنوان استاد بزرگ شطرنج دست یافت . استاد پویا ایدنی، دانش آموخته رشته دکترای داروسازی نیز هست. او بارها در رقابت های مختلف آسیایی، المپیاد و جهانی تیم ملی شطرنج ایران را همراهی کرده است.

ایدنی در سال 2011 استاد بین المللی و در سال 2014 به عنوان استاد بزرگ دست یافت. بهترین نتیجه شخصی ایدنی پیروزی بر اتین باکرو استاد بزرگ فرانسوی با ریتینگ 2704 در مسابقات آزاد نخجوان در سال 2015 است.   منبع : ورزش رامهرمز

در ادامه مهاجرت و یا تغییر تابعیت ملی‌پوشان شطرنج، پویا ایدنی نیز از ایران رفت؛ البته گویا فعلا نوع رفتن او کمی با بقیه فرق می‌کند. پویا طوری اظهار نظر می‌کند که گویا تصمیمی برای تغییر تابعیت ندارد.   استادبزرگ شطرنج ایران می‌گوید برای زندگی به فرانسه رفته و قرار است در بازی‌های آسیایی برای ایران مسابقه دهد. پویا ایدنی درباره علت تصمیمش می‌گوید: با همسرم به فرانسه رفته‌ام. آن‌جا شرایط بازی کردن برایم مناسب‌تر است و به مسابقات و لیگ‌ها نزدیک‌تر هستم.   استادبزرگ شطرنج ایران در مورد ادامه فعالیتش در تیم ملی ایران نیز این‌طور توضیح می‌دهد: من به ایران رفت‌وآمد می‌کنم و برای بازی‌های آسیایی قرار است برای تیم ملی ایران بازی کنم.   عضو تیم ملی شطرنج ادامه می‌دهد: در ایران مشکلاتی داشتم و ادامه مسابقات برایم سخت بود. دسترسی به برخی سایت‌های اصلی شطرنج برای‌مان سخت شده بود. حتی بقیه بازیکنان همانند محمدامین طباطبایی و پرهام مقصودلو هم همین شرایط را دارند و به سختی کار می‌کنند. امیدوارم این اوضاع بهتر شود.   منبع: ایران ورزشی

 7 - ورزش پرس سینه

 پرس سینه یا چِست پرِس (به انگلیسی: chest press) یک تمرین قدرتی است که در آن شخص به حالت طاقباز قرار گرفته و وزنه را در بالای سینه خود مهار می‌کند. این حرکت معمولاً بر روی نیمکت و با هالتری که با صفحه‌های فلزی سنگین شده انجام می‌شود و البته از دمبل هم می‌توان برای این حرکت استفاده کرد. عضله سینه‌ای بزرگ ماهیچه اصلی در این حرکت است اما تمام عضلات بالاتنه از جمله ماهیچه دالی (بخش جلویی سرشانه)، ماهیچه دندانه‌ای پیشین (بخش پهلویی قفسه سینه، ماهیچه غرابی بازویی، ماهیچه ذوزنقه‌ای (بخش بالای پشت) و پایدارکننده‌های شانه نیز در این حرکت فعال هستند و در صورتی که فاصله دست‌ها کم باشد عضله اصلی درگیر در این حرکت عضله پشت بازو خواهد بود چراکه هر قدر دستها جمع‌تر باشد مفصل آرنج فشار بیشتری را تحمل می‌کند و انرژی اصلی این مفصل در این حرکت از عضله پشت بازو (سه سر بازویی) تأمین می‌شود و هر قدر دست بازتر باشد مفصل شانه حرکت بیشتری دارد و انرژی حرکت را عضلات سینه‌ای تأمین می‌کنند.

https://fa.wikipedia.org/wiki

علیرضا لشکری، پهلوان # رامهرمزی تیم ملی ایران توانست پس از 4 سال رکورد جهان را بشکند و قهرمان قهرمانان جهان شود.

علیرضا لشکری در اولین تورنمنت بین المللی پرس سینه براساس قوانین AWPC  دارای عناوین زیر گردید:

1. اولین ایرانی رکورددار رسمی پرس سینه جوانان جهان
2. اولین ایرانی رکوردشکن رسمی جوانان جهان در پرس سینه و ثبت جهانی با حضور رییس AWPC  و نماینده WADA
3. دریافت مدال طلا و حکم قهرمانی بابت کسب مقام اول
4. دریافت مدال طلا و حکم قهرمانی و کاپ قهرمانی بایت قهرمان قهرمانان ( اورالی )

#  ورزش رامهرمز

6 - ورزش کشتی

علیرضا قاسم نژاد زمستان سال 1344 در خانواده ای مذهبی در محله هفتن شهرستان رامهرمز دیده به جهان گشود. او فرزند مرحوم حاج محمدحسن قاسم نژاد و مرحومه نخواسته غفاری بوده و در دوران کودکی از همان ابتدا در مسجد حاج احمد کلانتر ( مسجد امام ) و بازار تربیت شد. او همیشه علاقه خاصی نسبت به مسجد و بازار داشته و دارد و اخلاق و رفتار خودرا از بزرگان بازار و مسجد یاد گرفت.

علیرضا قاسم نژاد از کودکی علاقه شدیدی به ورزش بخصوص ورزش های قدرتی داشت و الگوی ورزشی قدرتی خودرا از پهلوانان بنامِ وقت رامهرمز، همچون پهلوان منصور رضایی که معتقد است در بچگی برای دیدن تمرینات او می رفت و در باشگاه استقلال ساعت ها می نشست و تمرینات ایشان را تماشا می کرد، همین عامل باعث علاقه مندی او شد.

از سال 1355 در باشگاه استقلال به عنوان یک نوجوان، هم تمرین با وزنه و هم تمرین کشتی داشت. سال 1358 اوج تمرینات کشتی و وزنه را شروع کرد و از مربی گری مرحوم پهلوان امان الله راهدار استفاده کرد و پهلوان راهدار همیشه و همه جا تا آخرین روزهای عمر با برکت زندگی اش حامی و معلم او بود که در واقع از الگوهای ایشان هم محسوب می شد.

بعد از آسیبی که علیرضا در جبهه از ناحیه کمرش دید، مدتی از ورزش کناره گیری کرد. پس از آن در سال 1364 شادروان سید عزیز سیدی اورا به ورزش کشتی تشویق و ترغیب نمود و ورزش کشتی را شروع و تمرینات منظم و سنگینی را انجام داد. در سال 1365 در استان خوزستان مهد کشتی فرنگی ایران، نایب قهرمان وزن 82 کیلو شد.

ایشان به دلیل مسائل کاری که در تهران اقامت داشت در باشگاه های تهران کشتی را ادامه داد و صاحب عناوین مختلفی در تهران بزرگ گردید. پس از برگشت به شهرستان رامهرمز به عنوان کشتی گیر، مربی و رئیس هیئت سال ها به کشتی رامهرمز خدمت نمود و تمام هزینه های کشتی برای اعزام کشتی گیران به مسابقات مختلف و هزینه های جانبی سالن کشتی و بدن سازی را خود پرداخت می کرد به گونه ای که به قول کشتی گیران شهرستان رامهرمز، به عنوان پدر کشتی معرفی گردید.

قهرمان علیرضا قاسم نژاد در سن 50 سالگی مانند یک جوان،  تمرین های خودرا ادامه داد و این بار در رشته « پرس سینه » و ورزش قدرتی و سنگین « پاور لیفتینگ » شهرت او آسیایی و جهانی گردید. وی در کنار ورزش کردن مراحل داوری را از داوری استان تا مسابقات بین المللی پیش رفت و هم اکنون یکی از داوران ممتاز و بین المللی پاور لیفتینگ در فدراسیون آسیا می باشد.

عناوین کسب شده توسط قهرمان علیرضا قاسم نژاد عبارتند از :

ا - مسابقات آسیایی فیلیپین پرس سینه با لوازم سال 2016 ( مدال طلا )

2 - مسابقات آسیایی فیلیپین پرس سینه بدون لوازم 2016 ( مدال برنز )

3 - مسابقات آسیایی هندوستان پاور لیفتینگ سال 2017 ( 4 مدال طلا )

4 - مسابقات امارات پرس سینه با لوازم  سال 2018  ( مدال نقره )

5 - مسابقات بین المللی ترکیه پرس سینه با لوازم  2021 ( مدال نقره )

6 - دارنده 20 قهرمانی در سطح استان و کشور در رشته های پرس سینه و پاور لیفتینگ

7 - هم اکنون دارای بهترین فیزیک بدنی پرس سینه مستر 2 و جزو شش نفر برتر دنیا می باشد.

              « با سپاس از حاج ابراهیم دهدار »

 5 - ورزش وزنه برداری

درود به روان پاک پهلوانان ایران زمین، فرازی از زندگینامه پهلوان رضا دهدار قهرمان جهان فرزند محسن دهدار و نوه برومند پهلوان امان الله رهدار را حضورتان اعلام می دارم.  قبل از هرچیز خدمتتان عرض کنم که پهلوان امان الله متولد ۱۳۱۴ و از درجه داران ژاندارمری سابق و از بنیانگذاران رشته وزنه برداری در شهر رامهرمز میباشند.

انجام نمایش های پهلوانی امان الله رهدار در رامهرمز

در دهه ۴۰ و۵۰ همیشه در جشن ها  نمایش پهلوانی میدادند و تا پایان عمر خود در خدمت ورزش و جوانان این مرز و بوم یکی از پهلوانان بنام ایران بودند که در سن 87 سالگی دار فانی را وداع گفتند. پس از ایشان نوه برومندشان رضا که دست پرورده ایشان بودند در رشته وزنه برداری راه پدر و پدر بزرگ را ادامه دادند که میتوان گفت یکی از پرافتخارترین ورزشکاران در استان خوزستان و شهرستان رامهرمز میباشند.

رضا دهدار متولد ۱۳۷۴ شهرستان رامهرمز از ۸سالگی به رشته وزنه برداری رو آورد و پس از قهرمانی در رده نوجوانان کشور به اردوی تیم ملی ایران دعوت شد. در اولین مسابقات آسیایی ۲۰۱۱ به مقام دوم نوجوانان آسیا رسید.  در سال ۲۰۱۶ در مسابقات جوانان جهان لهستان به مقام پنجم رسیده و در ادامه به اردوی تیم ملی بزرگسالان دعوت گردید. در سال ۲۰۱۹ در مسابقات بزرگسالان جهان تایلند با کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز تنها طلایی تیم ملی ایران بود. همچنین در سال ۲۰۲۲ درمسابقات آسیایی بحرین به نایب قهرمانی و در همین سال در مسابقات جهانی کلمبیا باز تنها مدال طلای کاروان ورزشی ایران رو بدست آورد.

در پایان لازم میدانم به عرض برسانم که پهلوان رضا در شهری بدون کمترین امکانات ورزشی و بدون کمترین توجه مسئولین شهرستان، روزگار ورزشی خود را سپری میکند و تنها از حمایت خانواده و پشتکار خود بهره می برد و همیشه و در همه جا گفته که تنها آرزویم شرکت در المپیک و کسب مدال در این بزرگترین رویداد ورزشی جهان میباشد.

 با آرزوی بهترین ها برای این جوان پهلوان و شما بزرگواران پاینده باشید.

( متن از محسن راهدار، وزنه بردار رامهرمز )

درخشش ملی پوش وزنه برداری رامهرمز در مسابقات جهانی کلمبیا

به گزارش خبرنگار ورزشی هفته نامه رامهرمزنامه، در ادامه مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان در بوگوتای کلمبیا، بامداد امروز وزنه‌برداران در دسته 102 کیلوگرم مردان به روی تخته رفتند. در جریان این رقابت رضا دهدار ملی‌پوش کشورمان به همراه 10 وزنه‌بردار دیگر حضور داشتند.

دهدار در حرکت یکضرب عملکرد فوق‌العاده‌ای به ثبت رساند و با مهار صحیح وزنه های 168، 173 و 177 کیلوگرمی صاحب مدال طلا شد، آن هم در شرایطی که فارس الباخ وزنه‌بردار مشهور قطری و دارنده طلای المپیک توکیو نیز حضور داشت و نقره گرفت.

وی در دوضرب وزنه‌های 210 و 211 کیلوگرمی را از دست داد و در شرایطی که در حال از دست دادن شانس مدال در این حرکت و مجموع قرار داشت،  در تلاش سوم وزنه 213 کیلوگرمی را مهار کرد و در رده چهارم ایستاد.

دهدار در مجموع رکورد 390 کیلوگرم را ازآن خود کرد و به مقام نایب قهرمانی رسید و یک طلا و یک نقره ارزشمند به ارمغان آورد.

   « با سپاس از حاج ابراهیم دهدار »

4 - ورزش کوهنوردی

تاریخچه

 

آثار حضور انسان در کوهستان از دوره پیشاتاریخ وجود دارد. کهن‌ترین آنها، اوتسی، یک مومیایی طبیعی مربوط به ۳۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است که در منطقه آلپ اوتستال پیدا شده‌است. در متون تاریخی نیز شواهد زیادی از کوهنوردی یافت می‌شود که به منظور کشورگشایی، زیارت های مذهبی، جهانگردی و… انجام شده‌اند. اما می‌توان گفت کوهنوردی به عنوان ورزش، در سال ۱۷۸۶، با اولین صعود ثبت شده به قله مون‌بلان شروع شد. سپس، در قرن نوزدهم میلادی، ورزش کوهنوردی گسترش بیشتری پیدا کرد.  

برای نمونه در سال ۱۸۵۷ اولین کلوپ کوهنوردی در لندن تأسیس شد که سرآغازی بود برای آنچه به عنوان سالهای طلایی کوهنوردی (۶۵–۱۸۵۷) شناخته می‌شود چرا که بسیاری از قله‌های مهم رشته کوه آلپ برای اولین بار در این دوره فتح شدند. پس از این دوره، کوهنوردی شکل امروزی خود را گرفت یعنی همراهی راهنمایان حرفه‌ای و استفاده از ابزار و تکنیکهای ویژه کوهنوردی، امری متداول شد. در سالهای پایانی همین قرن بود که تلاش برای صعود به قله‌های هیمالیا نیز آغاز شد.

تاریخچه کوهنوردی در ایران

کوهنوردی در ایران نیز به زمان باستان بر می‌گردد. هرودوت در کتاب خود حوادث نبرد ترموپیل (سال ۴۸۰ پیش از میلاد) و لشکرکشی خشایارشا به یونان را توصیف می‌کند. در این جنگ، تنگه ترموپیل در دست ارتش اسپارت بود اما لشکر پارس با بالا رفتن از کوه‌های مشرف به تنگه، اسپارتی‌ها را دور زد و پشت سر سپاه دشمن درآمد. البته طبق سنگ‌نگارهٔ آرامگاه خشایارشا در نقش رستم، سربازان لشکر پارس از همه اقوامِ زیر سلطه امپراطوری ایران بسیج شده بودند و مشخص نیست کدام قسمت سپاه در این عملیات شرکت داشتند. ابودلف نیز در سفرنامه‌اش (سال ۳۴۱ هجری قمری یا ۳۳۱ هجری خورشیدی) از تلاش ناموفق خود برای صعود به قله دماوند سخن گفته‌است که برای آشنایی با جغرافیا و کانی‌های منطقه انجام داده بود. در کتاب خداوند الموت نیز از کوه‌پیمایانی یاد می‌شود که در قرن پنجم هجری قمری در قهستان پیش قراول جنگ در مناطق کوهستانی بودند. (به این کتاب انتقادات بسیاری وارد است؛ از جمله تحریف تاریخ توسط مترجم و ساختگی بودن نام نویسنده آن؛ بنابراین نمی‌توان آن را منبع تاریخی قابل استنادی به‌شمار آورد). در سال ۱۲۳۶ خورشیدی (زمان سلطنت ناصرالدین شاه) یک تیم چهارنفرهٔ ایرانی (سرهنگ توپخانه محمد صادق خان قاجار، مصطفی خان یاور توپخانه، میرزا فتح‌الله پسر نصیرالملک وزیر اوقاف و عسگر خان برادر صاحب جمع) صعودی اکتشافی به قله دماوند داشتند که شرح آن در روزنامه وقایع اتفاقیه نیز چاپ شد.

  اما در سده ۱۴ هجری خورشیدی بود که «ورزش کوهنوردی» در ایران پا گرفت. شاهد این ادعا رخدادهایی است چون: چندین صعود به دماوند، توچال، علم‌کوه و سبلان در دهه ۱۳۱۰، ظهور کوهنوردان نامداری مانند محمود اجل، کیغام میناسیان و محمدکاظم گیلانپور، تأسیس باشگاه‌های کوهنوردی مانند باشگاه کوهنوردی عباس‌آباد تبریز (۱۳۱۹)، باشگاه حزب پیکار (بعدها باشگاه نیرو و راستی) (۱۳۲۲)، باشگاه کوهنوردی و اسکی افسران ارتش (۱۳۲۲)، انتشار هفته‌نامه ورزشی نیرو و راستی (۱۳۲۲) توسط منوچهر مهران، ساخت اولین جانپناه کوهنوردی ایران در اسپیدکمر (۱۳۲۶)، تأسیس فدراسیون کوهنوردی و اسکی ایران (۱۳۲۷) (با نام کنونی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران).

 مدارک موجود نشان می‌دهد که زنان نیز در همین سالها پابه‌پای مردان کوهنوردی را به‌طور جدی شروع کردند. برای مثال در خرداد ماه ۱۳۱۵ «مجله نیرو و راستی» گزارش داده‌است که گروهی آلمانی به هنگام صعود توچال، ملوک تیموری را بر قله دیده‌اند و از او عکسی گرفتند تا برای چاپ در نشریه‌ای آلمانی بفرستند. او اولین زن ایرانی است که یک دهه بعد (در سال ۱۳۲۵)، قله دماوند را صعود کرد. سپس در سال ۱۳۲۷ روح‌انگیز حکیمی به قله ۶۵۰۰ متری پوکادله در رشته کوه هیمالیا صعود کرد.

 به این ترتیب، ورزش کوهنوردی در ایران رشد سریعی داشت و امروزه همچنان محبوب مانده‌است.

منبع :

کتاب کوهپیمایی و کوهنوردی نوین از مقدماتی تا پیشرفته

نوشته غلام حسین حسن پور

ورزش کوهنوردی در رامهرمز

کشف یک غار در رامهرمز توسط کوهنوردان رامهرمز

تعدادی از کوهنوردان رامهرمز موفق به کشف یک غار جدید در دامنه های رشته کوه زاگرس در روستای کبوتری در بخش ابوالفارس این شهرستان شدند. این کوهنوردان بیش از دو هزار متر را تقریبا در این غار پیمایش کردند که به دلیل رسیدن به حوضچه آبی، از ادامه مسیر منصرف و ادامه عملیات را به وقت دیگری موکول نمودند. این مسیر چالش های سینه خیز زیادی داشت که ادرنالین را دو چندان کرد. همچنین این غار از اجزایی مانند تالار ( 7 مکان ) تشکیل شده است و درون آن نیز موجوداتی مانند تشی ( سیخور، چوله )، خفاش و مارمولک وجود دارد. 

استاد اکبر معظمی ( پیشکسوت ورزش کوهنوردی )، ساسان ابوالعباسی ( کار گروه غار )، منصور صابری ( محیط بان )، علیرضا ممبینی ( سرپرست برنامه ) و احمدی ( بلد محلی ) اعضای کوهنورد گروه شناسایی این غار بود. 

« رامهرمز نامه نیوز »

 

 

 

3-  ورزش دو و میدانی

تاریخچه دو و میدانی

دو و میدانی یک ورزش طبیعی است زیرا با رفتار و حرکات طبیعی انسان مطابقت دارد، بنابراین می‌توان گفت دو و میدانی از زمان پیدایش بشر وجود داشته است و اولین اسلحه انسان در برخورد با محیط و خطرهای آن به حساب می‌آمد. بشر اولیه برای دفاع از خود محتاج به فرار کردن بود تا اینکه در محلی خود را مخفی کرده به زندگی خود ادامه دهد. لیکن اشخاصی که ضعیف بوده و قدرت دویدن نداشتند بدون شک طعمه حیوانات قرار می‌گرفتند. بدین جهت پدرها بچه‌های خود را تشویق به دویدن کرده و به آنها طرز فرار از مقابل حیوانات را می‌آموختند چرا که دویدن، حد فاصل بین زندگی و مرگ برای آنها بود. انسانهای اولیه ضمن دویدن و فرار، برای عبور از موانع طبیعی از جهیدن و پریدن استفاده می‌کردند و اگر لازم می‌شد که بین آنها و حیوانات مبارزه‌ای صورت گیرد از پرتاب سنگ یا دیگر اشیا کمک می‌گرفتند این کار معمولاً زمانی انجام می‌گرفت که انسان از فرار کردن خسته و کوفته می‌شد.

در تنگنای مرگ و زندگی، انسان مجبور بود از قدرت بازو و پنجه و عضلات خود هم حداکثر استفاده را بنماید.  به این ترتیب انسان اولیه پی برد که اگر تندتر بدود، بیشتر بپرد و محکم‌تر پرتاب کند، بهتر خواهد توانست با مشکلات و خطرات پیرامون خود مبارزه کند.

تاریخچه دو و میدانی در ایران

در سال ۱۳۱۳ با همت شادروان استاد احمد ایزدپناه و با انجام مسابقاتى در بعضى از رشته‌هاى دو و میدانى سرآغاز بوجودآمدن تشکیلاتى در این ورزش مادر و جذاب فراهم گشت پس مى‌توان نامبرده را بنیانگزار دو و میدانى ایران دانست.

درسال ۱۳۱۵ مطابق ۱۹۳۶ میلادى فدراسیون دو و میدانى ایران تأسیس شد.

درسال ۱۹۳۶ میلادى یک گروه ورزشى از ایران به المپیک برلین اعزام شد و در همین سال تهران به عضویت فدراسیون دو و میدانى آماتورى بین‌المللى درآمد.

ریاست اولین دوره فدراسیون دو و میدانى کشورمان را آقاى محمد ذوالفقارى در سال ۱۳۲۵ بعهده داشت که تا سال ۱۳۳۱ این سمت به عهده نامبرده بود و دبیر ایشان شادروان احمد ایزدپناه بود.

 

 

2 - ورزش فوتبال

فوتبال بازی بسیار مهیج و سرگرم کننده ای که در سرتاسر جهان طرفداران زیادی دارد و در کشورهای مختلف برای این رشته ورزشی سرمایه گذاری های کلانی صورت می گیرد. بر اساس برخی مدارک تاریخی ثبت شده، بازی با توپ یا چیزی مدور شبیه به آن، پیشینه ای چند هزار ساله دارد.

تاریخچه فوتبال در جهان

پیشنیه بازی کردن با توپ و لگد زدن به آن در جهان طبق سوابق ثبتی تقریبا به زمان سلسه دودمان هان چین باستان(حدود سده دوم یا سوم قبل از میلاد) بر می گردد، که این بازی توسط سربازان بازنده انجام می شده است و با توپ چرمی که از مو و پَر پر شده بود، بازی می کردند و اندازه این توپ ها تقریبا ۳۰ الی ۴۰ سانتیمتر بوده است. این بازی با نام «تسوچو» به تدریج در سرتاسر چین به واسطه امپراتوری هان گسترش یافت.

        تاریخچه فوتبال در ایران

نخستین تیم ملی فوتبال ایران نیز در سال ۱۳۰۵ به سرپرستی میرمهدی ورزنده شکل گرفت و  بازیکنان این تیم، ستارگان فوتبال ایران در سال‌های ۱۳۰۵ تا ۱۳۱۴ بودند. پس از این، دورهٔ دوم ایجاد تیم ملی فوتبال ایران، از سال ۱۳۱۴ دانسته می‌شود.

         #فوتبال_رامهرمز و نسلی که وفادار ماند / چرا پیشکسوتان خانه نشین شدند؟

         رامهرمز از قدیم‌الایام از جمله شهرستان های پراستعداد و نیز دارای تیم‌های پرطرفدار که از دل آنها بازیکنان تکنیکی، مستعد بیرون آمده و فوتبال این شهر را به رونق انداختند.

دهه شصت شمسی، اوج سال‌های فوتبالی بود که ورزشگاه تختی رامهرمز را برای یک بازی نه چندان مهم مملو از تماشاگر می‌کرد و دلیل آن به بالا بودن کیفیت تیم‌ها برمی‌گشت. بانک ملی، فرهنگ، استقلال از جمله تیم‌هایی بودند که همواره در کورس مدعیان قرار داشتند، البته نمایش بازیکنان آن روزگار درخشان رامهرمز نیز با فوتبالیست‌های امروزی فرسنگ‌ها فاصله داشت. تعصب به پیراهن، احترام به تماشاگر و هواداران از جمله شاخص‌های مهم وفاداری بازیکنان گذشته بود که با در نظر گرفتن این موضوع هیچگاه تیم‌های باشگاهی‌شان را به پیشنهادات دیگر تیم‌های استان و حتی کشور ترجیح ندادند.  فوتبالیست‌های دیروز قصه پر از غصه ما می‌توانستند با ترک دیارشان به آنچه که از نظر مالی می‌خواستند، برسند اما عشق به مردم مانعی شد تا فوتبال را در شهرشان به پایان برسانند. فریدون رضایی یکی از دهها فوتبالیست متعصب رامهرمزی است که وفادار ماند. او بازیکنی با اخلاق بود که از نظر فنی در زمره برترین‌ها محسوب می‌شد، البته او بعد از آویختن کفش‌های فوتبالش می‌توانست تجربیات گرانبهای خود را به نسل‌های دیگر انتقال دهد؛ اما بستر مناسب برای بکارگیری این پیشکسوتان صاحب اندیشه فراهم نشد تا آنها به دور از هیاهوی فوتبال خانه‌نشین باشند. به هر حال حضور ثمربخش فوتبالیست‌های قدیمی رامهرمز در صحنه خدمتگزاری می‌تواند مسیر پیشرفت دوباره را برای فوتبال این دیار به ارمغان آورد.

           #روزنامه_کارون

           #ورزش_رامهرمز

 

مربیان و پیشکسوتان فوتبال رامهرمز

آقای رحیم معمار دزفولی ، آقای هوشنگ کلانترهرمزی و شادروان علیرضا هرمزی

پدر فوتبال رامهرمز را بیشتر بشناسیم

فوتبال اولین ورزش خوزستانی هاست و به عبارتی، این استان مهد فوتبال ایران است و همین دو فاکتور عاملی شد تا عنوان شود فرزندان خوزستانی از شکم مادر پا به توپ متولد می شوند و این کنایه از اوج علاقه مردم خوزستان به ورزش فوتبال است. در سرزمین طلای سیاه فوتبال خوزستان سه شهر مسجد سلیمان، ابادان و اهواز بعنوان مرکز استان در حقیقت بستر ساز فضای مستطیل سبز فوتبال بودند و بعد از آن شهرهای دیگر استان به جمع فوتبالی های استان پیوستند و در این میان رامهرمز یا به عبارت محلی آن ( رومز ) نامی هم چون قلب تپنده در وسط پیکره شرق خوزستان نمایان است. این شهر هر چند قدمت تاریخی خاصی دارد اما ورزش این شهر و بخصوص فوتبال در رامهرمز بعنوان یک برند ارزشی مطرح  بر آن قدمت می افزاید در  فوتبال رامهرمز اولین نامی که هم چون ستاره می درخشد محمد است. محمد هدفش را تداوم بی نهایت انگیزه سازی قرار داد و در کمترین زمان ممکن سلطان دلها شد اما هرگز دلی را نشکست.

 

یله ساز صعود جوانان شهرش شد اما هرگز از شانه کسی بالا نرفت.

دورش شلوغ بود اما در شلوغی ها هرگز خودش را گم نکرد. او طلا بود و هم چون نامش طلاوری می درخشید اما این درخشندگی و جذابی او ارزشی ورزشی و از نوع خوش مرامی و مردمی بود و این چنین شد که عبدالمحمد طلاوری معروف به صفر فوتبال نامش و کلامش ماندگار شد. او به همه جوانان جویای نام در فوتبال رامهرمز نگاهی پدرانه داشت و با تیز بینی خاص خود استعدادهای درخشان را کشف کرد و این تلاش در کنار خدمت و رونق دادن فوتبال در شهر از این مرد بزرگ،  پدری دلسوز  و مربی توانا و معلمی مقتدر ساخت و انقدر زحمات این مرد چشمگیر و قابل تحسین شد که لقب پدر فوتبال رومز انصافا برازنده او شد.

پدر فوتبال رومز، خود دبیر آموزش وپرورش بود و در کنار تدریس علم به بچه های شهرش در سال ۱۳۴۴ بعنوان یکی از بنیانگداران تیم شاهین  رامهرمز شد که بعدها نام شاهین به پرسپولیس تغییر کرد

صفر طلاوری را باید یکی از داوران کم نظیر فوتبال هم نامید چرا؟

چون هر زمان سوت داوری و قضاوت یک بازی حساس شهر هم چون دربی رومز را عهده دار می شد بازیکنان و مربیان دو تیم با خیالی بسیار راحت و بدون حاشیه بازی میکردند

طلاوری کلاس داوری فوتبال را در سال ۱۳۵۰به اتفاق رستم لطیفی، زاهد بحرینی و استاد خادمی زاده در ابادان با موفقیت سپری کرد که مدرس آن کلاس محسن زمانی بود هم چنین این مرد سمت سرمربیگری تیم منتحب رامهرمز را در رقابتهای استانی عهده دار بود

 صفر طلاوری جدای از فوتبال،  والیبال و بسکتبال را خیلی خوب بازی میکرد و مدتی هم بعنوان مربی تیم منتخب والیبال خدمات زیادی به این رشته توری نمود

پدر فوتبال رومز نه تنها در ورزش بلکه بعنوان یک ستاره تابناک در عرصه هنر فعالیت میکرد ایشان از هنرمندان نامی تاتر استان بشمار می آمد 

در وصف این بزرگ مرد عرصه ورزش و هنر و علم هرچه نگارش کنیم باز هم قلم ورزش کم خواهد آورد.

صفر طلاوری پدر بی بدیل فوتبال رامهرمز و خدماتش  را نمیتوان  از یاد برد. 

او اینک به جمع ستارگان اسمانی  فوتبال خوزستان پیوست و در جوار آنان مسرور است.  اما همه اهالی فوتبال رامهرمز و آنانکه با نام این بزرگ مرد فوتبال خوزستان آشنایی دارند در فراغش احساس دلتنگی می کنند و برایش اشک ریختند و بخاطر غروب ستاره پدر فوتبال رومز افسوس خوردند.

نبود صفر طلاوری بعنوان یک بزرگ در مستطیل سبز فوتبال رامهرمز کاملا نمایان است اما امیدواریم اهالی فوتبال این شهر تلاش کنند نام و مرام و اهداف ارزشی ورزشی این مرد فراموش نشود.

 

      ✍سید مهدی ابوس

 

ایستاده از راست :

غلام زاهدی، غلام شاکری، بیژن ویسی، علی بن سعید، جهانبخش بهوندی و اکبر بیگدلی

نشسته از راست:

حمدالله احمدی، شهید رمضان بن سعید، غفور علی بازی، صفدر ابوالفارسی ( احسانی ) و کاظم نواصرزاده

عکس از : آقای سیف الله احسانی

ایستاده از راست :

حاج ابراهیم دهدار، مهران کلاه کج، اسماعیل موذن، رامین شیرالی،

سیف الله احسانی،غلام بایمانی،رضا مرادی و نصرت احسانی

نشسته از راست :

محمد قیصری، ناجی بن سعید، دکتر ایرج خادمی،

حاج احمد حسین نژادیان، علی بیگدلی و بهمن زنگنه

عکس از : آقای سیف الله احسانی

 

باشگاه ورزشی بانک ملی رامهرمز سال 1361

تیم فوتبال محله دهقان رامهرمز - نیمه اول دهه 60

تیم فوتبال « مصدق » محله دهقان رامهرمز سال 1359

تیم فوتبال بهرنگ / محله دهقان / سال های 1357 تا 1358

تیم جوانان پرسپولیس رامهرمز سال 1353

تیم فوتبال تاج رامهرمز

تیم محله شاهپور قهرمان محلات رامهرمز در سال 1350

تیم فوتبال کارگر جوی آسیاب

تیم فوتبال تاج رامهرمز

 

1-ورزش اسب سواری

تاریخ رام کردن اسب هنوز به درستی شناخته نشده‌است. باستان‌شناسان با توجه به قدیمی‌ترین آثار بر جای مانده از پیشینیان در رابطه با رام کردن اسب‌ها، معتقدند که اولین اسب‌های اهلی به بیش از سه هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. قبل از آن اسب به منظور تهیهٔ غذا شکار می‌شده‌است.

 البته باستان‌شناسان در بعضی نقاط از اروپای شرقی دهنه هایی پیدا کرده‌اند که به شش هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. این نشان می‌دهد که انسان از آن زمان سعی داشته‌است که اسب را رام کند و از آن بهره ببرد، ولی به دلیل سرعت آن در فرار موفق نشده‌است. قدیمی‌ترین آثار در اروپای شرقی، شمال قفقاز و آسیای مرکزی یافت شده‌اند. اگرچه اهلی ساختن اسب در مقایسه با حیواناتی چون سگ (نه هزار سال قبل از میلاد) و گوسفند و بز (پنج هزار سال قبل از میلاد) مؤخر بود، با این وجود تحول عظیمی در زندگی انسان به‌وجود آورد.

 

     انسان نه تنها از گوشت و شیر اسب بهره می‌برد، بلکه برای جابه‌جایی نیز از آن استفاده می‌کرد. نکتهٔ جالب در این باره این است که مورخان عقیده دارند که مردم قبل از یادگیری چگونه سوار شدن بر اسب، از ارابه استفاده می‌کردند. آنان برای این فرضیه خود دو دلیل عمده ارائه می‌کنند:

    فسیل های پیدا شده نشان می‌دهند که اسب‌های آن دوره برای حمل انسان بسیار کوچک بوده و قد آن‌ها (بلندی جدوگاه) به بیش از ۱۴۰ سانتی‌متر نمی‌رسید. قبل از آن که اسب توسط انسان رام شود، مردم از ارابه استفاده می‌کردند و آن‌ها را به حیواناتی از چون گاو یا الاغ وحشی می‌بستند. بستن ارابه به اسب‌های کوتاه قد خیلی دشوار نبود، در حالی که سوار شدن بر کمر اسب باعث وحشت و رم کردن آن می‌شد.

مهار و تربیت کردن اسب‌ها در زندگی مردم اوراسیا تحول و تأثیرات فراوانی به دنبال داشت. در حالی که در گذشته طی کردن مسافت‌های طولانی غیرممکن به نظر می‌رسید، انسان توانست به کشف سرزمین‌های جدید و کشور گشایی بپردازد. کم‌کم وسایلی برای هدایت و تسلط بیشتر بر اسب مانند زین و رکاب (که از اختراعات چینی‌ها می‌باشند) ساخته شدند و در اختیار سوارکاران گرفتند. تربیت و پرورش اسب نیز، به خصوص در خاورمیانه اهمیت بسیاری یافت و صحرانشینان این مناطق به پرورش و نگاه‌داری اسب‌های اصیل عربی پرداختند. سوارکاری تا اواخر قرن پانزدهم، بیشتر در جنگ‌ها معمول بود.

البته در بعضی از کشورها مانند ایران باستان، به‌عنوان ورزش و سرگرمی نیز مورد توجه قرار می‌گرفت (مانند بازی چوگان)، ولی جنبهٔ هنری آن از اواخر قرن پانزدهم میلادی به بعد اهمیت یافت. سرانجام در اواخر قرن نوزدهم، با پیشرفت صنعت و جایگزین کردن اسب‌ها توسط ماشین‌آلات، سوارکاری جنبهٔ ورزشی و سرگرمی که امروزه مشاهده می‌شود را به خود گرفت.

وجود بازارهای پر رونق و موقعیت و شرایط رامهرمز و نداشتن جاده های ماشین رو به شکل امروزی، ایلخانی خوانین بختیاری در استان های اصفهان، خوزستان و گاهی زمان ها استان فارس فرصت خوبی برای حضور کاروان ها و حتی سربازان و سپاهیان حکومتی و خوانین بختیاری و لزوم عبور از مسیرهای کوهستانی رامهرمز مانند چهل پلکان، بهره گیری از اسب را اجتناب ناپذیر نمود.   در دشت ها هم برای عبور از رودخانه ها و نهرهای بزرگ که از پل های امروزی بهره ای نداشتند، ناچار به استفاده از حیوان ها بویژه اسب بودند. این مهم سبب شد تا پرورش اسب و آموزش سوارکاری در رامهرمز اهمیت خاصی پیدا کند و مورد توجه قرار گیرد.  امروزه نیز علاقه مندان به این نوع ورزش تلاش زیادی داشته و در مسابقه های کشوری و جهانی امتیازهای خوبی به دست آورده اند.

 

"لایق" به مالکیت آقای کریم زاده به مقام اول مسابقات زیبایی #اسب اصیل ایران

رده ایکاهو دست یافت. 

این مسابقات اردیبهشت سال 1395 با حضور داوران ایتالیایی در یزد برگزار شد.

# ورزش_رامهرمز